HOTEL CONTINENTAL

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Hotel Continental, początek XX wieku

HOTEL CONTINENTAL, u zbiegu obecnej ul. Elżbietańskiej i Podwale Grodzkie 7, naprzeciw q Dworca Głównego. Budowany od 1896 roku, otwarty 20 VI 1899. Trzypiętrowy, własność początkowo Baltische Terrain-Gesellschaft (Bałtyckie Towarzystwo Terenowe), następnie do I wojny światowej Heinricha Schützego. Wydłużony budynek zwieńczony był szczytami, w narożniku znajdowała się półokrągła wieża z baniastym hełmem. Hotel początkowo dysponował 35 pokojami, następnie po rozbudowie w 1914 – 90 (ze 120 łóżkami), dużą restauracją z winiarnią Zum Rüdesheimer, kawiarnią i pijalnią piwa, zakładem fryzjerskim, kantorem wymiany walut. W roku 1920 przebudowano część zaplecza kuchenno-gospodarczego. 11 VII 1922 powołano tu polskie q Towarzystwo Przyjaciół Nauki i Sztuki (z siedzibą w budynku q Gimnazjum Polskiego). W okresie II WMG znajdowała się tu m.in. agencja polskiego Biura Podróży Orbis. Pokoje był wówczas wyposażone w telefon, łazienkę i wc. Reklamował się w polskich pismach (m.in. w miesięczniku „Morze”) jako obsługujący również w języku polskim. W 1924 roku rozbudowany o część hotelową na poddaszu, w 1934 odnowiono elewację. Od roku 1934 dyrektorem i współwłaścicielem był Piotr Bresiński (1870–1940), działacz Polonii sopockiej (były powstaniec wielkopolski). Za jego czasów hotel był miejscem zebrań gdańskiej Polonii, przyjmował też Żydów przed ich wymuszonym wyjazdem z Gdańska (q Żydzi, q pomnik Kindertransportów). 7 września 1939 przetrzymywano tu polskich oficerów z q Westerplatte. Piotr Bresiński, aresztowany, zginął w q obozie Stutthof (po ekshumacji pochowany na q cmentarzu na Zaspie). Hotel zniszczony w 1945 roku, nieodbudowany.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania