FUNDACJA BARBARY RENNER (Renner-Barbara-Stift), zakład przeznaczony dla samotnych wdów po kupcach, powstały na mocy testamentu zmarłej w 1721 roku Barbary Szmidt z domu Renner (wdowy po gdańskim kupcu Dietrichu), pierwotnie zarządzany przez seniora rodziny Rennerów. Siedzibę, na przedłużeniu Am Olivaer Tor (ul. Dyrekcyjna), bezpośrednio przy obecnych torach kolejowych i na terenie pętli autobusowej, za skrzyżowaniem z obecną ul. Gdyńskich Kosynierów (do roku 1945 noszącą nazwę Rennerstiftsgasse), wzniesiono w latach 1722–1724 na wzór patrycjuszowskich pałacyków podmiejskich. Budynek wystawiono w stylu barokowym, z mansardowym dachem, dwa boczne skrzydła obejmowały otwarty dziedziniec. Wejście zdobił klasycyzujący portal, nad oknami piętra umieszczono zegar z figurą wspiętego rumaka. Zakład oddano do użytku 1 X 1724. W latach 1723–1945 dysponował 30 miejscami opieki stacjonarnej dla kobiet powyżej 60. roku życia. Pensjonariuszkom przysługiwała zapomoga w gotówce (w roku 1809 – 8 florenów tygodniowo, w 1903 – 6 marek miesięcznie) oraz zapomoga na zakup opału (w 1903 – 17,35 marki rocznie). Budynek fundacji zniszczony w marcu 1945 roku, rozebrany po 1959. Do fundacji nawiązywała nazwa umocnień między q Bramą Oliwską a Szańcem Wapiennym: Stiftswinkel (Zaułek Fundacyjny), po rozbiórce szańca nazwę przeniesiono na nową ulicę (obecnie ul. Robotnicza).
ASZ
