BARANOWSKI BRUNON, działacz opozycji demokratycznej
| < Poprzednie | Następne > |
BRUNON BARANOWSKI (ur. 4 IV 1953 Smażyno koło Wejherowa), działacz opozycji demokratycznej. Syn Brunona i Marii z domu Damps. Po ukończeniu szkoły podstawowej, od 1974 zatrudniony był w ► Stoczni Gdańskiej. Rozpoczynał pracę jako spawacz/monter na Wydziale K–2 (kadłubowym), potem został mistrzem na Wydziale K–3 (też kadłubowym). W ► Sierpniu ’80 uczestniczył w strajku na terenie zakładu, pilnował bramy i instalacji gazowych. Od września 1980 włączył się w organizację stoczniowych struktur NSZZ ► Solidarność, był delegatem Komisji Wydziałowej K–2 do Komisji Zakładowej, pełnił też funkcję społecznego inspektora bhp na Wydziale K–2.
Po wprowadzeniu ► stanu wojennego, od 13 do 16 XII 1981 uczestniczył w strajku protestacyjnym w Stoczni Gdańskiej, był członkiem straży strajkowej i tzw. rezerwowym do komitetu strajkowego. 10 II 1982 zatrzymany został przez ► Służbę Bezpieczeństwa i osadzony w ► Areszcie Śledczym w Gdańsku. 8 V 1982 Prokuratura Rejonowa w Gdańsku umorzyła prowadzone przeciw niemu śledztwo. Dzień wcześniej, 7 V 1982, został zwolniony z aresztu i przewieziony do ośrodka internowania w Iławie, następnie w Kwidzynie. 21 VIII 1982 wyszedł na wolność. Wrócił do pracy w Stoczni Gdańskiej, gdzie 11–12 X 1982 współorganizował strajk protestacyjny po decyzji Sejmu PRL o prawnej delegalizacji NSZZ „Solidarność”. Przez Służbę Bezpieczeństwa w Gdańsku był postrzegany jako jeden z potencjalnych liderów podziemnych stoczniowych struktur solidarnościowych, został prewencyjnie wpisany na listę osób, które ze względu na tzw. bezpieczeństwo państwa należy umieścić w jednostkach wojskowych. Od 4 XI 1982 do 4 II 1983 przebywał w wojskowym obozie internowania, bez przysięgi wojskowej i broni, na Kępie Panieńskiej pod Chełmnem nad Wisłą.
Po wyjściu z wojska włączył się w prace podziemnej Tajnej Komisji Zakładowej „Solidarności” w Stoczni Gdańskiej, m.in. kolportował ulotki i pismo „Rozwaga i Solidarność”. Od 1984 działał także w Należał do ► Bractwie Oblatów św. Brygidy w Gdańsku. Był jego jednym z liderów w Stoczni Gdańskiej, uczestniczył w spotkaniach formacyjnych, pomocowych dla rodzin osób represjonowanych, brał udział w organizacji i przebiegu odbywających się we wrześniu Pielgrzymek Ludzi Pracy do Częstochowy, w ramach akcji trzeźwościowych, do których przyłączało się bractwo, pełnił dyżury pod sklepami z artykułami alkoholowymi z hasłami o treści m.in. Polaku nie pij wódki w sierpniu!
W maju i sierpniu 1988 był uczestnikiem strajków w Stoczni Gdańskiej (► strajki w Stoczni Gdańskiej w 1988). Podczas pierwszego protestu, który spontanicznie wywołali młodzi stoczniowcy na czele z ► Janem Staneckim, m.in. z ► Alojzym Szablewskim włączył się w jego prowadzenie, uczestniczył w rozmowach z dyrekcją zakładu. Miał się nie ujawniać na wypadek potrzeby funkcjonowania zastępczej struktury, dlatego nie przedstawił się z imienia i nazwiska dyrektorowi i został wyproszony z gabinetu. W trakcie strajku, zgodnie z przyjętym założeniem, pozostawał jego anonimowym uczestnikiem, choć brał udział w spotkaniach stoczniowego komitetu strajkowego, pełnił funkcję doradczą itp., w razie aresztowania pierwszego składu Komitetu Strajkowego miał być nowym szefem tego Komitetu.
Od kwietnia 1989 członek Komitetu Zakładowego oraz Prezydium Komisji Międzyzakładowej „Solidarności” w Stoczni Gdańskiej; od 1994 delegat na kolejne Wojewódzkie Zjazdy Regionu Gdańsk. W 2007 ukończył Liceum Ogólnokształcące Lingwista w Gdańsku.
Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001), odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
Bibliografia:
Relacja Brunona Baranowskiego (2008).
Archiwum Stoczni Gdańskiej S.A., akta osobowe.
Giełżyński Wojciech, Maj 88. Anatomia strajku, Warszawa 1988.
Kazański Arkadiusz, Baranowski Brunon, ►https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/15003,Baranowski-Brunon.html?search=4981383919.
Tabako Tomasz, Strajk’88, Warszawa 1992.
