KORZON TADEUSZ BARTŁOMIEJ, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku

Z Encyklopedia Gdańska
Wersja Blazejsliwinski (dyskusja | edycje) z dnia 09:38, 9 sie 2024

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >

TADEUSZ BARTŁOMIEJ KORZON (15 VI 1928 Warszawa – 25 VIII 2009 Gdańsk) chirurg szczękowo-twarzowy, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Edwarda, lekarza internistą i Stefanii. W 1940 z rodziną zamieszkał na Kresach, gdzie w niewyjaśnionych okolicznościach zaginął jego ojciec. W latach 1941–1946 przebywał na terenach zaanektowanych przez Związek Radziecki, m.in. mieszkał w Równem, we Lwowie, Kiwercach i w Przeworsku. Pracował jako roznosiciel gazet, sprzedawca, pomocnik szofera, robotnik na wsi. Po powrocie do Polski w 1946 podjął naukę w trzeciej klasie Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Henryka Sienkiewicza w Łańcucie, korzystając ze stypendium ufundowanym dla niego przez łańcuckich lekarzy. W 1948 zdał tam egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Stomatologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1952, będąć studentem IV roku, otrzymał od prof. Alfreda Meissnera, nestora polskiej chirurgii szczękowej, propozycję pracy jako młodszy asystent w Katedrze i Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Akademii Medycznej w Łodzi.

W 1958 uzyskał specjalizację I stopnia z chirurgii szczękowej. Od 1961 doktor, w oparciu o rozprawę Zespołowe złamania jarzmowo-szczękowe. W 1966 uzyskał specjalizaję II stopnia z chirurgii stomatologicznej, w tym samym roku na podstawie dorobku i rozprawy Zagadnienia celowości chirurgicznego leczenia złamań wyrostka kłykciowego żuchwy w świetle badań klinicznych i doświadczalnych doktor habilitowany. Po habilitacji, jeszcze w 1966, został oddelegowany do Gdańska, do pracy w Katedrze i Klinice Chirurgii Stomatologicznej AMG na stanowisku docenta, 1 II 1969 został jej kierownikiem. Katedra była w tym czasie jedyną placówką tej specjalności w województwach gdańskim, olsztyńskim i koszalińskim. Dzięki jego staraniom w 1967 przekształcona została w Katedrę i Klinikę Chirurgii Szczękowo–Twarzowej i Stomatologicznej. Od 1 X 1970 był też dyrektorem powstałego z jego inicjatywy Instytutu Stomatologii AMG i pozostawał na tym stanowisku do chwili rozwiązania Instytutu 15 VII 1992. Od 1975 profesor (tytularny), od 19 VI 1990 profesor zwyczajny AMG. Uważany za twórcę gdańskiej szkoły traumatologii szczękowo–twarzowej. Od 30 IX 1998 na emeryturze.

W pracy skupiał się na problemach i dziedzinach takich jak traumatologia szczękowo-twarzowa, onkologia, chirurgia rekonstrukcyjna i korekcyjna głowy oraz szyi, choroby zapalne kości i chemioterapia przeciwbakteryjna. Brał udział m.in. w szkolenia i stażach w zakresie chirurgii szczękowej i stomatologicznej, chirurgii plastycznej i onkologii w Klinice Chirurgii Szczękowo–Twarzowej Moskiewskiego Instytutu Medyczno–Stomatologicznego, Klinice Chirurgii Szczękowej CDL w Schwerinie, Klinice Chirurgii Twarzowo–Szczękowej w Bremie, Klinice Chirurgii Szczękowo–Twarzowej i Stomatologicznej I Leningradzkiego Instytutu Medycznego, Klinice Nowotworów Głowy i Szyi Instytutu Eksperymentalnej i Klinicznej Onkologii w Moskwie. Był uczestnikiem zjazdów i konferencji naukowych w Polsce i zagranicą m.in. Krajowego Zjazdu Chirurgów Stomatologicznych i Szczękowych w Warnie w Bułgarii (26–29 IX 1973), Wszechzwiązkowego Zjazdu Towarzystwa Stomatologicznego w Leningradzie (21–24 V 1975), Sympozjum Chirurgii Szczękowej i Stomatologicznej w Rostocku (24–28 III 1976). W ramach współpracy międzynarodowej przebywał w Instytucie Naukowo-Badawczym Stomatologii, w Instytucie Onkologii w Moskwie (14–28 IX 1978) oraz w I Leningradzkim Instytucie Medycznym im. Pawłowa (1986).

Był redaktorem podręcznika Urazy szczęk i twarzy (Warszawa 1975) i współautorem dwóch podręczników dla studentów i lekarzy Traumatologia szczęk i twarzy (Warszawa 1985) oraz Chirurgia szczękowo-twarzowa (Warszawa 1987). Wchodził w kład Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (1969–1972), Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów Naukowych (1969–1976, 1993–1995, 1995–1997, 1997–1999), Krajowego Nadzoru Specjalistycznego w dziedzinie Chirurgii Szczękowej i Stomatologicznej. Pełnił również stanowisko krajowego specjalisty w tej ostatniej dziedzinie. Był Konsultantem Regionalnym w zakresie chirurgii szczękowo–twarzowej i stomatologicznej dla województw: gdańskiego, słupskiego, toruńskiego, bydgoskiego, elbląskiego i olsztyńskiego.

Członek kolegiów redakcyjnych „Czasopisma Stomatologicznego” (1973–2009) i „Chirurgii Szczękowo-Twarzowej i Stomatologicznej” (1984–1998). Współorganizował osiem ogólnopolskich zjazdów i konferencji naukowych. Prowadził kursy w Centrum Medycznego Szkolenia Podyplomowego. Był opiekunem pięciu specjalizacji I stopnia w zakresie chirurgii stomatologicznej oraz czternastu II stopnia w zakresie chirurgii stomatologicznej i szczękowej. Należał do Światowej Federacji Stomatologów, Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgów Szczękowo-Twarzowych (od 1973), Pierre Fauchard Academy an International Honor Dental Organization (od 1994), Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej, Komisji Badań nad Urazowością Komitetu Patofizjologii Państwowej Akademii Nauk (od 1983), Komisji Narządów Zmysłu VI Wydziału PAN (od 1997), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Był współzałożycielem Klubu Seniora AMG.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1986), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1986), Medalem 40-lecia PRL (1984), Medalem 30-lecia (1975) i 40-lecia (1985) Akademii Medycznej w Gdańsku, Medalem 40-lecia Akademii Medycznej w Łodzi (1986), Medal „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku” (1990), złotą odznaką Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego (1973), złotą odznaką Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia (1963), odznaką „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia” (1976). W 1980 otrzymał tytuł honorowego członka Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, w 1985 Zasłużonego Nauczyciela PRL. Studenci AMG przyznali mu tytuł „Najlepszego dydaktyka roku akademickiego 1978/1979”.

Żonaty był z Krystyną z domu Gruszka (18 IV 1940 – 21 III 2004 Gdańsk), ojciec Elżbiety oraz Wojciecha i Jacka, stomatologa i chirurga szczękowego. Pochowany 29 VIII 2009 na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim. SeKo PP







Bibliografia:
Bereznowski Zdzisław, Historia Oddziału Stomatologicznego Akademii Medycznej Gdańsku 1947–2005, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 35, 2005, suplement 9, s. 175.
Kronika, opracowali Zbigniew Machaliński, Aleksandra Habina, Zbigniew Kamiński, Eugeniusz Sienkowski, „Annales Academiae Medicae Gedanensis” t. 9–25, 1978–1998.
Mamorska Kamila, Spis prac prof. dr Tadeusza Bartłomieja Korzona, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 40, 2010, s. 256-263.
Nather Małgorzata, Włodarkiewicz Adam, Tadeusz Bartłomiej Korzon 1928–2009, profesor zwyczajny, kierownik Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Akademii Medycznej w Gdańsku w latach 1969–1998, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 40, 2010, s. 253-255.
Nather Małgorzata, Włodarkiewicz Adam, Wspomnienie Profesora dr hab. med. Tadeusz Korzon (1928–2009), „Gazeta AMG”, 2009, nr 11, s. 24-25.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania