WIEBE EDUARD FRIEDRICH, inżynier, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
EDUARD FRIEDRICH WIEBE (11 X 1804 Stalewo koło Malborka – 23 II 1892 Berlin), inżynier budownictwa, z rodziny menonitów. Studiował w Akademii Budowlanej w Berlinie, później na tamtejszym uniwersytecie fizykę i matematykę. W 1836 uzyskał uprawnienia inżyniera budowlanego i odbył podróż studyjną po Europie Zachodniej, zaznajamiając się z problematyką budowy linii kolejowych. W latach 1838–1849 pracował przy ich budowie w rejonie Düsseldorfu i Kolonii, 1849–1852 przy budowie linii kolei do Bydgoszczy (Ostbahn), następnie – linii i budynków stacyjnych trasy Stargard Szczeciński – Koszalin – Kołobrzeg.
Około 1860 zajął się projektowaniem nowoczesnych sieci kanalizacyjnych dla największych miast europejskich. W czerwcu 1863, na zlecenie Zarządu Miasta i Rady Miejskiej Gdańska, rozpoczął opracowywanie projektu systemu kanalizacyjnego dla miasta ( wodociągi), wraz z polem irygacyjnym ( Sączki) i planem osuszenia terenów Dolnego Miasta. Założenia przedstawił w publikacji w Berlinie w 1865. Projekt zrealizowany w okresie 1869–1871, po modernizacjach funkcjonuje i obecnie. Na wzór systemu kanalizacyjnego w Gdańsku opracowano projekty dla Berlina, Frankfurtu nad Menem, Bazylei, Triestu, Wrocławia, Królewca i Wiednia.
Od 1875 na emeryturze; 6 I 1885, z okazji 80. urodzin, Rada Miejska nadała mu honorowe obywatelstwo miasta. Dyplom, ozdobiony widokami Gdańska, wręczyła mu 10 lutego w Berlinie delegacja władz z nadburmistrzem Leopoldem von Winterem i przewodniczącym Rady Miejskiej Carlem Ottonem Steffensem na czele. Jego wizerunek w medalionie ozdobił cokół fontanny Wintera. Jego imię nosi tramwaj Bombardier Flexity Classic NGT6-2GD nr 1007.
Bibliografia:
„Danziger Zeitung”, 25 i 29 II 1892 (nekrologi).
Altpreuss. Biogr., Bd. 2, s. 799.
