GŁÓDŹ SŁAWOJ LESZEK, arcybiskup gdański
| < Poprzednie | Następne > |
SŁAWOJ LESZEK GŁÓDŹ (ur. 13 VIII 1945 Bobrówka, województwo podlaskie), arcybiskup ordynariusz gdański, metropolita gdański. W 1963 aresztowany, spędził trzy miesiące w więzieniu za udział w nielegalnej organizacji Orzeł Biały. W latach 1964–1970 studiował teologię w Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku, w okresie 1966–1967 przerwa w nauce ze względu na odbywanie zasadniczej służby wojskowej. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 VI 1970 w Białymstoku. W okresie 1972–1974 studiował prawo w Institut Catholique w Paryżu, w 1974–1976 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1976–1980 w Pontificio Istituto Orientale przy Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, od 1980 doktor prawa kanonicznego.
W latach 1980–1981 wykładowca prawa kanonicznego w Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku. W 1981 kapelan NSZZ „Solidarność” w Białymstoku. W 1981–1991 pracownik Kongregacji Kościołów Wschodnich w Watykanie, gdzie kierował sekcją obrządku bizantyjsko-ukraińskiego i bizantyjsko-ruteńskiego. W latach 1986–1989 duszpasterz polskich emigrantów w ośrodku obozowym w Pavonie, jednocześnie współpracownik Sekcji Polskiej Radia Watykańskiego. W 1984 mianowany prałatem.
21 I 1991 mianowany biskupem polowym Wojska Polskiego. Zorganizował struktury Ordynariatu Polowego, tworząc sieć parafii wojskowych, kurię polową, rady i kolegia. 18 IV 1991 mianowany generałem brygady, 11 XI 1993 generałem dywizji. Od 1994 konsultor watykańskiej Kongregacji do spraw Katolickich Kościołów Wschodnich. Od 2004 arcybiskup. W okresie 2004–2008 ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej. W 2005 otrzymał tytuł honorowego obywatela Warszawy, odebrany uchwała Rady Miasta 15 IV 2021. Honorowy obywatel także Białegostoku (1995, tytuł odebrany 27 IV 2021), Hrubieszowa (1993), Radzymina (2006, tytuł odebrany 28 IV 2021), Wołomina (2007), powiatu monieckiego (2005) i gminy Sokółka (2006).
17 IV 2008 mianowany ordynariuszem diecezji gdańskiej i metropolitą gdańskim. W latach 2002–2012 oraz 2017–2020 członek Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski (KEP), w 2007–2020 współprzewodniczący Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. W latach 1995–2005 delegat ds. opieki duszpasterskiej nad harcerstwem polskim, w 2001–2004 krajowy duszpasterz kombatantów. W latach 2002–2012 stał na czele Rady do spraw Środków Społecznego Przekazu oraz Zespołu do spraw Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja KEP. W 2011 przeniósł siedzibę biskupów gdańskich z Oliwy do Starych Szkotów, przy kościele św. Ignacego. Od 13 VIII 2020 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim (1995) oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1998). Wyróżniony złotym medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis", medalem "Militio Pro Christo", złotym krzyżem Związku Piłsudczyków RP, krzyżem "Golgota Wschodu", odznaką „Zasłużony dla Mazowsza”. W 2010 laureat gdańskiej nagrody „Homo Popularis”. Otrzymał nagrodą IPN "Świadek Historii". Wedle Tygodnika Solidarność "Człowiek roku 2009". Przewodniczący kapituły "Pierścienia Inki". Od 2000 kapelan konwentualny "ad honorem" Kawalerów Maltańskich, usunięty w 2022.
29 III 2021 Stolica Apostolska, w związku ze sprawą tuszowania nadużyć seksualnych w podległej mu archidiecezji i za „inne kwestie” związane z jej zarządzaniem, ukarała go m.in. zakazem uczestnictwa w publicznych celebracjach religijnych na terenie archidiecezji gdańskiej i zakazem zamieszkiwania na jej terenie. 16 VI 2021 wybrany został sołtysem wsi Piaski (część miejscowości Bobrówka), co wywołało kontrowersje na gruncie kanonu 285 §3 Kodeksu Prawa Kanonicznego, zabraniającego duchownym sprawowania urzędów publicznych.
