WILK MARIUSZ, dziennikarz, pisarz, działacz opozycji demokratycznej
| < Poprzednie | Następne > |
MARIUSZ WILK (ur. 19 I 1955 Wrocław), dziennikarz, pisarz, eseista, podróżnik, działacz opozycji demokratycznej. Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, od 1978 działał w opozycji demokratycznej, był współtwórcą „Biuletynu Dolnośląskiego”, „Podaj dalej”, „Tematów”. W Gdańsku od 1980, uczestnik wydarzeń sierpniowych, brał udział w strajku w Stoczni Gdańskiej, współredagował wydawany tam biuletyn strajkowy NSZZ „Solidarność”, był redaktorem naczelnym „Solidarności”, pisma Zarządu Regionu „Solidarności”, wchodził w skład redakcji tygodnika „Samorządność”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 XII 1981 ukrywał się, 11 XII 1982 aresztowany, zwolniony na mocy amnestii 21 XII 1983. Współautor (ze Zbigniewem Gachem i Maciejem Łopińskim) wydanej w 1984 w drugim obiegu słynnej książki Konspira. Rzecz o podziemnej Solidarności, która otrzymała Nagrodę „Solidarności” Pracowników Wydawnictw (1984). W latach 1983–1986 zatrudniony w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik”. W czerwcu 1986 ponownie aresztowany między innymi pod zarzutem współpracy z obcym wywiadem (dowodem miało być wydanie na Zachodzie Konspiry), zwolniony po amnestii we wrześniu 1986. W sierpniu 1988 organizował biuro prasowe Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. Przeciwny porozumieniom tzw. Okrągłego Stołu, wycofał się z czynnej polityki. W 1989–1990 korespondent „Młodej Polski” w Berlinie pod pseudonimem „Mathilde Weckler”, 1990–1991 „Gazety Gdańskiej” w Moskwie. W 1992 zamieszkał na Wyspach Sołowieckich, później nad jeziorem Onega w Rosji, następnie ponownie na Dalekiej Północy, będąc od 1995 do ostatniego numeru pisma (2000) rosyjskim korespondentem paryskiej „Kultury”. W 2015 otrzymał pięcioletni zakaz pobytu w Rosji.
W latach 1996–2000 korespondent „Rzeczypospolitej”. Nominowany do „Paszportów Polityki” w 2006, laureat Nagrody Literackiej Kultury im. Zygmunta Hertza w 1997. Autor, m.in., książek Wilczy notes (1998), Wołoka (2005), Dom nad Oniego (2006), Tropami Rena (2007), Lotem gęsi (2012). Bohater filmu dokumentalnego Wilczy notes Mariusza Wilka, nakręconego przez Pawła Zbierskiego.
W 2006 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2021 Krzyżem Wolności i Solidarności.
