SÖHNER ADRIAN, lekarz
ADRIAN SÖHNER (4 III 1666 Gdańsk – 19 V 1712 Gdańsk), lekarz. Syn pochodzącego z Heilbronn (koło Stuttgartu) Friedricha (1615 – 15 II 1687 Gdańsk), w 1643 pastora w Herrengrebbin (Grabinach Zameczku) pod Gdańskiem, w latach 1644–1647 kaznodziei w gdańskim Domu Poprawy na Zamczysku Domu Poprawy, następnie drugiego pastora w kościół św. Barbary oraz jego drugiej żony Ursuli (ur. 1634), córki przybyłego z Rygi kupca i faktora królów Zygmunta III i Władysława IV, Caspra Wibera (Wiebersa) (pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) 16 VIII 1638). Brat aptekarza Gottfrieda (ur. ok. 1655), który 28 I 1683 otrzymał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), Andreasa (ur. 1660)i kupca Nathanaela (17 VIII 1662 – 25 II 1701).
W 1678 był uczniem gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, krótko przebywał na uniwersytecie w Królewcu. W 1687 przeniósł się do Lipska, gdzie studiował medycynę pod opieką profesora fizjologii i botaniki Augusta Bachmanna (1652–1723), u którego mieszkał. W 1692 słuchał wykładów na uniwersytetach w Hamburgu, Amsterdamie i Lejdzie. Na podstawie rozprawy o anginie w Lejdzie otrzymał stopień doktora medycyny. W dalszej podróży edukacyjnej odwiedził Anglię, powrócił do Niderlandów i przez Frankfurt, Augsburg i Tyrol dotarł do Wenecji. Z niej, drogą przez Monachium i Lipska, powrócił 10 VII 1693 do Gdańska.
W Gdańsku otworzył prywatną praktykę jako lekarz ogólny. Był w gronie miejscowych lekarzy, którzy własnymi żałobnymi utworami żegnali w 1700 gdańskiego doktora medycyny Ottona Dietricha Voegedinga. W 1702 został lekarzem w Domu Dobroczynności (Sierocińcu), w 1709, w trakcie trwającej epidemii, Rada Miejska mianowała go medykiem dla osób ubogich. 2 IX 1711, w trakcie przygotowań do wizyt u chorych, doznał paraliżu prawej strony ciała.
Od 28 XI 1695 żonaty był z Anną Barbarą, córką Abrahama Ohlhafa. Ojciec zmarłych w dzieciństwie (przed 1712) Anny Corduli (chrzest 17 XI 1697), Friedricha (chrzest 30 V 1699) i Johanny Charlotty, oraz Adriana Gottlieba i Catheriny Elisabethy (chrzest 14 IX 1709 – pochowana 8 XII 1727), od 1726 żony Ernsta Gotthilfa Dorne (1697–1753).
Jego bibliotekę sprzedano na publicznej licytacji w styczniu 1714.
