SÖHNER ADRIAN GOTTLIEB, ławnik, dyrektor Towarzystwa Przyrodniczego
| < Poprzednie | Następne > |
ADRIAN GOTTLIEB SÖHNER (28 V 1703 Gdańsk – 13 XI 1760 Gdańsk), kupiec, ławnik, dyrektor gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego. Wnuk pochodzącego z Heilbronn (koło Stuttgartu) Friedricha (1615 – 15 II 1687 Gdańsk), w 1643 pastora w Herrengrebbin (Grabinach Zameczku) pod Gdańskiem, w latach 1644–1647 kaznodziei w gdańskim Domu Poprawy na Zamczysku Domu Poprawy, następnie drugiego pastora w kościół św. Barbary.
Syn doktora medycyny Adriana (4 III 1666 Gdańsk – 19 V 1712 Gdańsk), w 1678 ucznia Gimnazjum Akademickiego, od 1693 do 1712 prywatnego lekarza ogólnego w Gdańsku, w 1702 lekarza w Sierocińcu, i Anny Barbary z domu Ochlaf. Brat Anny Corduli (chrzest 17 XI 1697), Friedricha (chrzest 30 V 1699), Johanny Charlotty i Catheriny Elisabethy (chrzest 14 IX 1709 – pochowana 8 XII 1727), od 1726 żony Ernsta Gotthilfa Dorne (1697–1753). Jego stryj, aptekarz Gottfried, 28 I 1683 otrzymał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
Po naukach w gdańskim Gimnazjum Akademickim studiował w 1724 prawo na uniwersytecie w Lejdzie. W Gdańsku od 1743 podsędek, od 18 III 1756 ławnik i subsyndyk miasta. Z okazji jego mominacji ułożono w Gdańsku odę na jego cześć, ale ponieważ wybór miał miejsce w okresie apogeum konfliktu między Radą Miejską a Trzecim Ordynkiem (z interwencją polskiego króla Augusta III), jej autor wolał zachować anonimowość. 27 IV 1756 również i on wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind).
2 I 1743 był jednym z dziewięciu uczestników pierwszego zebrania gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego. Przez pierwszy rok działalności Towarzystwa zebrania odbywały się w jego własnym lokalu. W latach 1744–1746 oraz w 1750 i 1752 dyrektor Towarzystwa, wygłosił tylko jeden odczyt Ueber das Aufsteigen des Saftes in den Pflanzen (O powstawaniu soków w roślinach).
2 III 1747 poślubił w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Annę Charlottę, córkę Jacoba Schuberta i wdowę po doktorze medycyny Gabrielu Schendlerze (zm. 1744). Ojciec Johanny Renaty (17 IV 1749 – 19 IV 1813), od 21 II 1771 żony burmistrza Karla Rennera. Pochowany 27 XI 1760 w kościele NMP w grobie nr 145.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 541.
Kotarski Edmund, Gdańska poezja okolicznościowa XVIII wieku, Gdańsk 1997, s. 99.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 63, 75.
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, s. 3, 74, 79.
Weichbrodt, Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 420.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 326.
