DETLOFF NATHANAEL, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
NATHANAEL DETLOFF (Nathaniel Ditloff) (chrzest 17 XII 1656 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Gdańsk – 12 XII 1696 Gdańsk), złotnik. Syn Christiana Detloffa (1618 – pochowany 19 VI 1686 w kaplicy kramarzy pw. św. Marii Magdaleny w kościele NMP), nieznanego zawodu, i jego drugiej żony, poślubionej 21 III 1655 w kościele MMP Barbary, córki Martina Hoppe. Być może spokrewniony z rodziną złotników Detloffów działającą w Gdańsku i Toruniu, której najstarszym znanym przedstawicielem był Christian Detloff, mistrz w Gdańsku od 1596.
W 1687 został zatrudniony jako czeladnik w pracowni Ernsta Kadaua II. Pracę mistrzowską wykonał w 1689 u Benedicta Clausena, a obywatelstwo miejskie uzyskał w 1690. Używał znaku warsztatowego z monogramem ND w dwuliściu. Z jego dorobku znane są kufle ze scenami biblijnymi (Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Moskiewski Kreml).
Od 1690 żonaty z Anną Marią, z którą miał trzy, zmarłe w niemowlęctwie, a ochrzczone w kościele NMP, córki: Concordię (chrzest 24 I 1692), Constantię (chrzest 8 X 1693) i Annę Marię (chrzest 10 VIII 1695). Pochowany 20 XII 1696 w kaplicy złotników pw. Świętego Krzyża w kościele NMP. Wdowa po nim prowadziła warsztat przez rok (1697) po jego śmierci. Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 71.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 170, 448.
