MŚCIWOJ I
| < Poprzednie | Następne > |
MŚCIWOJ I (zm. 1 V 1217/1220), z dynastii Sobiesławiców. Młodszy brat Sambora I, po którym około 1205 objął – z ramiena zwierzchniego księcia polskiego z dynastii piastowskiej, rządy namiestnicze na Pomorzu Wschodnim. W 1210, nie doczekawszy się pomocy księcia krakowskiego, skapitulował w Gdańsku przed królem duńskim Waldemarem II, który nie tylko zachował go przy władzy, ale tytułował nawet księciem. W 1212 powrócił pod zwierzchnią władzę księcia krakowskiego. Wspierał prowadzących misję w Prusach cystersów z klasztoru w Oliwie. W tym samym roku z żoną Swinisławą fundował klasztor norbertanek (premonstratensek) w Żukowie pod Gdańskiem. Pierwszemu biskupowi Prus Chrystianowi przekazał (choć niewykluczone, że uczynił to dopiero jego syn Świętopełk) gród Santyr na prawym brzegu Wisły dla wspomożenia pruskiej misji chrześcijańskiej. Pochowany w klasztorze w Oliwie, pozostawił synów Świętopełka, Warcisława I, Sambora II i Racibora.
