WEICHBRODT DAVID, armator, ławnik
| < Poprzednie | Następne > |
DAVID WEICHBRODT (23 IX 1739 Gdańsk – 19 VII 1808 Gdańsk), kupiec, armator, syn kupca Paula (3 III 1703 – 14 VIII 1783 Gdańsk), przybyłego z Donimierza koło Białego Boru (powiat Szczecinek) i poślubionej mu w 1735 Conkordii Marii z domu Lüdke. Brat Jacoba (1740 – 8 VI 1809 Gdańsk), w latach 1798–1809 pastora gdańskiego kościoła św. Katarzyny, żonatego bezdzietnie z Dorothe Renate (1757–1807), siostrą Johanna Jacoba Rodenackera.
W 1772 reprezentant Kwartału Kogi w Trzecim Ordynku, od 1792 do kwietnia 1793 ławnik sądu Głównego Miasta, w 1797 nieetatowy radca w Zarządzie Miasta.
Prowadził dużą firmę handlującą zbożem i jego przetworami. 1 X 1806 powołał z synami Paulem Heinrichem i Johannem Davidem spółkę "David Weichbrodt und Söhne", z kantorem w kamienicy, w której mieszkał przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20). Od 1800 był także właścicielem kamienicy przy Langer Markt 433 (Długi Targ 11), nabytej od prywatnego lekarza Beniamina Schwartza, w 1808 posiadał również kamienicę przy Röpergasse 456 (ul. Powroźnicza 3). Od 1774 do 1790 właściciel części wsi Migowo.
W 1808 do firmy należały żaglowce: „Hazard” (pojemność 200 łasztów), „Aglaja” (250 łasztów) i „Aphrodite” (130 łasztów). W 1807–1811 pięć należących do jego firmy spichlerzy (Deutsche Zwillinge/ Niemieckie Bliźnięta, pojemność 500 łasztów; Rother Lau/ Czerwona Mysz, 400 łasztów; Weißer Pferd/ Biały Koń, 400 łasztów; Kleine Müller/ Mały Młynarz, 400 łasztów i Flissch, 350 łasztów) Francuzi zarekwirowali na prowizoryczne koszary. Jesienią 1813, podczas wielkiego pożaru Spichlerzy, spowodowanego ostrzałem artylerii rosyjsko-pruskiej, zniszczeniu uległo jego 17 spichrzy: wspomniane4 Deutsche Zwillinge, Kleine Müller, Rother Lau , Weißer Pferd, Flissch oraz Sonnenzeiger (Słoneczna Wskazówka), Rothe (Czerwień), Nahringsche Bauer (Żywiący Gospodarz), Windmühle (Wiatrak), Jesusspeicher (Spichlerz Jezusa), Schifflein (Stateczek), Rosenkranz (Różaniec), Schwarzer Kreuz (Czarny Krzyż), Schwarzer Kaul (Czarna Kijanka), Stein Engel (Kamienny Anioł), Stein Peter (Kamienny Piotr), Gelber Adler (Żółty Orzeł).
Żonaty był od 1768 z Adelgundą, córką Heinricha Schmidta, ojciec Paula Heinricha (1773–1808), Joachima Davida (1779–1813), Karoliny Dorothei (ur. 1768) żony Carla Gottlieba Steffensa, Henrietty Adelgundy (ur. 1770), żony lekarza Christiana Benedikta Grützmachera, Wilhelminy Konstancji (14 I 1775 Gdańsk – 7 XII 1865 Baumgarten (Ogródki, gmina Barciany, powiat Kętrzyn)), żony Samuela Friedricha Groddecka (23 IX 1770 Gdańsk – 17 VII 1807 Gdańsk) (syna burmistrza Michaela Groddecka). Pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny.
Rodzinną kamienicę przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20) spadkobiercy sprzedali w 1809 kupcowi (handel winem) Johannowi Carlowi Rintzowi (1772 – po 1817), kamienicę nr 11 przed 1820 Andreasowi Kitskasowi (1767–1831), właścicielowi firmy obsługującej statki, po 1813 pozbyli się także kamienicy przy Röpergasse 456 (ul. Powroźnicza 3).
