SIEFERT PAUL, muzyk, kompozytor
| < Poprzednie | Następne > |
PAUL SIEFERT (Sivert, Syfert, Siewert) (ochrzczony 23 V 1586 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) – 6 V 1666 Gdańsk), muzyk, kompozytor. Syn prokuratora miejskiego Paula Sieferta (zm. 1604) i jego drugiej żony Zuzanny. Stypendysta Rady Miejskiej, studiował w latach 1607–1608 (lub 1610) w Amsterdamie u organisty i kompozytora Jana Pieterszoona Sweelincka.
Po powrocie do Gdańska w 1611 zastępca Cajusa Schmiedtleina, organisty w kościele NMP. Krytykowany za gwałtowny charakter i nowatorski, dynamiczny styl gry. Po śmierci Cajusa Schmiedtleina (1611) starał się o stanowisko organisty przy nowo zbudowanych organach tego kościoła. W wyniku konkursu z czterech kandydatów wybrano Christophera Vatera z Holsztynu (Holstein), w efekcie czego poprosił Radę Miejską o zwolnienie z obowiązków i jeszcze w tym samym 1611 został organistą w kościele na Starym Mieście w Królewcu (Königsberg). Od 1616 w Warszawie jako organista na dworze króla Zygmunta III Wazy, z roczną pensją w wysokości 200 florenów. W 1623 powrócił do Gdańska, ponownie stanął do konkursu na stanowisko pierwszego organisty kościoła NMP (w miejsce zmarłego w tym samym roku Michaela Weydy Starszego), objął je 23 IX 1623 i sprawował do śmierci.
Po śmierci Andreasa Hakenbergera (1627) bezskutecznie ubiegał się o stanowisko kapelmistrza gdańskiego, które otrzymał jednak Casper Förster sen. Stało się to początkiem długotrwałego konfliktu pomiędzy oboma muzykami.
Uprawiał różne gatunki muzyczne i eksperymentował w muzyce wokalnej w relacji słowo–dźwięk. Pod wpływem Psalmów Dawida, wydanych w latach 1602–1624 przez Jana Pieterszoona Sweelincka, w 1640 ukazały się jego Psalmy Dawidowe do francuskich melodii (Psalmen Davids nach französischer Melodey oder Weise in Music componirt), skomponowane dla Gimnazjum Akademickiego oraz na użytek gminy przy kościele św. Piotra i Pawła. Psalmy w wydanej w 1651 roku drugiej części (Psalmorum Davidicorum ad gallicam melodiam), dedykowanej królowi polskiemu Janowi Kazimierzowi, stanowiły pierwowzory koncertującego motetu chorałowego i kantaty chorałowej. Są to jedyne jego drukowane utwory muzyczne, w rękopisie pozostają utwory instrumentalne, między innymi canzony i fantazje organowe.
Spór teoretyczny (o użycie w Psalmach własnych środków wyrazowych kosztem odejścia od niektórych zasad kontrapunktycznych) między nim a kapelmistrzem gdańskim Casprem Försterem sen. i kompozytorem królewskim oraz kapelmistrzem nadwornym w Warszawie, Marco Scacchim, interpretowany jako ideologiczny spór między stylem niemieckim i włoskim, zyskał międzynarodowy rozgłos. Spór rozpoczął Marco Scacchi, publikując w 1643 w Wenecji krytykę twórczości Paula Sieferta (Cribrum musicum ad triticum Siferticum) i rozesłał ją wraz z listem (Lettera per maggiora informatione). Bronił się wydanym w Gdańsku polemicznym dziełem Anticribratio musica ad avenam Scacchianam (1645), jednak po stronie Scacchiego (i zarazem Förstera) stanął nawet tej miary autorytet, co Heinrich Schütz.
16 II 1612 poślubił w Królewcu Marię Schwiris. Pochowany 10 V 1666 w kościele NMP.
