OGRYCZAK ROMAN, działacz gdańskiej Polonii, patron gdańskiej ulicy

< Poprzednie

Następne >

Jubileusz 30-lecia chóru Lutnia, piąty od prawej Feliks Muzyk, dyrygent, szósty – Roman Ogryczak, prezes, 1926

Działacze Gminy Polskiej, od lewej: Franciszek Guziński, Erazm Czarnecki, Roman Ogryczak (stoi), Józef Czyżewski, Augustyn Wesołowski (stoi), Bernard Milewski, 1927

ROMAN OGRYCZAK (właściwie Ogrydziak) (14 II 1873 Utrata koło Jarocina, Poznańskie – 30 IX 1939 Gdańsk), stolarz, działacz gdańskiej Polonii, patron gdańskiej ulicy. Syn Stefana (zm. przed 1904 Mogilno, Poznańskie), robotnika, i Barbary z domu Antkowiak, w 1904 mieszkających w Parlinie, powiat mogileński. Ukończył szkoły powszechną i zawodową. W Gdańsku w latach 1899–1901 pracował jako czeladnik stolarski przy Ankerschmiedegasse 24 (ul. Kotwiczników), od 1903 jako stolarz przy Vorstädtischer Graben 28 (ul. Podwale Przedmiejskie). Własny warsztat założył przy Hirschgasse 8 (ul. Sempołowskej, Dolne Miasto), w 1912 przeniósł go do nabytej kamienicy przy Poggenpfuhl 5 (ul. Żabi Kruk 2 D). Od 11 X 1904 żonaty był z Apolonią Ogryczak. Rozwój przeniesionego w 1914 sklepu żony do kamienicy przy Poggenpfuhl 5 spowodował, że ostatecznie w 1935 porzucił stolarkę na rzecz wspólnego z nią prowadzenia sklepu, w poszerzonej o wyroby stolarskie ofercie.

W 1919 członek Komisji Szkolnej przy Naczelnej Radzie Ludowej w Gdańsku, od 1921 aktywny członek Gminy Polskiej, dążył do zjednoczenia gdańskiej Polonii. Przed połączeniem w 1937 Gminy Polskiej ze Związkiem Polaków w WMG jej ostatni prezes. Działał między innymi w Towarzystwie Ludowym „Jedność”, Towarzystwie Śpiewaczym „Lutnia” w Gdańsku (w 1904 skarbnik, od 1921 wiceprezes, od 4 VIII 1924 prezes, od 7 II 1927 ponownie wiceprezes), ławnik powstałego w 1920 przy Breitgasse 83 (ul. Szeroka) polskiego Domu Abstynentów, w 1926 członek Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku. W latach 1921-1932 członek zarządu amatorskiego Koła Miłośników Sceny, w którym pełnił również funkcję dekoratora teatralnego.

Aresztowany 1 IX 1939, przetrzymywany w Victoriaschule, pobity, zmarł najprawdopodobniej w szpitalu dla więźniów w obozie dla Polaków w Nowym Porcie. Pochowany przez żonę na cmentarzu katolickim na Chełmie ( cmentarze na Chełmie), zwłoki ekshumowano i 14 XI 1948 złożono na cmentarzu na Zaspie. W latach 1945–1946 patron ulicy w Sopocie (następnie ul. Jarosława Dąbrowskiego), od 28 IX 1971 wspólnie z żoną patron ulicy w Gdańsku, w Siódmym (VII) Dworze. RED







Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, akt ślubu sygn. 1609/768 nr 886.
„Gazeta Gdańska”, nr 23 z 29 I 1920, s. 3.
Mikos Stanisław, Ogryczak Roman, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 3, Gdańsk 1997, s. 351-352.