WRÓBLOWA (WRÓBEL) WACŁAWA, docent Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
WACŁAWA WRÓBLOWA (WRÓBEL) (6 III 1905 wieś Czaje, Podlasie – 19 X 2000 Vienna, USA), lekarka ze specjalizacją I i II stopnia z chorób wewnętrznych, docent Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Córka Aleksandra Mikołajczyka (zm. 1942), pracownika fizycznego i Julianny z domu Mazur (zm. 1936), siostra Sylwestra, Władysława (bracia zginęli podczas I wojny światowej) i Kazimiery po mężu Bugiel. Od 1918 z rodzicami w Wilnie, w 1926 uzyskała maturę w Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej, od 1927 studiowała na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego (USB) w Wilnie. W grudniu 1932 uzyskała absolutorium, w czerwcu 1933 otrzymała dyplom lekarza.
W latach 1933–1934 odbyła obligatoryjny staż podyplomowy. Od 1934 do 1935 była wolontariuszem w II Klinice Chorób Wewnętrznych USB. Od 1935 zatrudniona w tej klinice na stanowisku młodszego asystenta, od 1938 – starszego asystenta, pracowała do chwili jej zamknięcia 15 XII 1939 przez władze litewskie. W latach 1939–1940 pracowała w sekcji polskiej Litewskiego Czerwonego Krzyża, w 1940–1941 była ordynatorem Oddziału Tyfusowego w Szpitalu Zakaźnym w Wilnie, do 1945 pracowała w wileńskiej Przychodni Rejonowej.
Od 1945 w Sopocie. Zatrudniona została w nowo powstałej I Klinice Chorób Wewnętrznych gdańskiej Akademii Lekarskiej na stanowisku starszego asystenta. Pracowała również w Szkole Pielęgniarskiej w Sopocie i jako lekarz przemysłowy w fabryce wytwarzającej cukier i czekoladę Suglas. W 1951 doktor medycyny – na podstawie dysertacji Wczesne i odległe wyniki leczenia metylotiouracylem nadczynności tarczycy na podstawie materiału I Kliniki Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Gdańsku za okres 1947–1950. W 1952 ukończyła specjalizację II stopnia z chorób wewnętrznych i podjęła dodatkową pracę w Szpitalu Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku. W latach 1955–1956 była Rzecznikiem Dobra Służby Zdrowia. W 1956 awansowała na stanowisko starszego asystenta, a krótko potem – adiunkta AMG. W 1960 brała udział w międzynarodowym Kongresie Kardiologicznym we Włoszech (w Rzymie). W 1963 po raz pierwszy podjęła się prowadzenia zajęć doszkalających dla lekarzy, między innymi z alergologii i gastroenterologii w Studium Doskonalenia Lekarzy. Prowadziła je również w 1965 i 1968.
W 1963, na podstawie dorobku i rozprawy Guzkowe zapalenie tętnic, otrzymała stopień naukowy docenta AMG (odpowiednik obecnego stopnia naukowego doktora habilitowanego). W latach 1965–1968 była członkiem Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów w AMG. W I Klinice Chorób Wewnętrznych AMG pełniła funkcję ordynatora oddziału oraz zastępcy kierownika tej kliniki. Od 30 IX 1970 na emeryturze. Pracowała jeszcze przez pewien czas w Spółdzielni Lekarskiej w Sopocie oraz prowadziła prywatną praktykę lekarską. Po zakończeniu pracy zawodowej przeniosła się do syna mieszkającego w Vienna, w stanie Wirginia (USA).
Zajmowała się badaniem takich zagadnień, jak etiologia choroby trzustki, choroby dróg żółciowych, choroby wątroby, choroby jelita cienkiego i grubego, toksyczny wpływ niektórych leków na te narządy oraz szeroko rozumiane choroby tkanki łącznej. Do ważniejszych jej prac należą: Przypadek przewlekłego zapalenia trzustki rozpoznawany jako rak głowy trzustki („Pamiętnik Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego” 1937), Schorzenia trzustki i jej leczenie („Nowiny Lekarskie” 1938), Zagadnienie ciąży w przewlekłym zapaleniu nerek (Szczecin 1955), Osłoniak przerzutowy złośliwy wątroby („Polskie Archiwum Medycyny Wewnętrznej” 1960).
Należała do Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Towarzystwa Internistów Polskich, Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia (od 1946). Wyróżniona między innymi Pierwszą Nagrodą Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (1953), Nagrodą Ministra Zdrowia za osiągnięcia badawczo-naukowe i pedagogiczno-popularyzacyjne (1956), odznaką honorową „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia” (1961), Medalem 30-lecia Akademii Medycznej w Gdańsku (1975).
Od 1925 była żoną Kazimierza Juliana Wróbla (17 II 1900 – 3 XII 1954 Gdańsk), do 1939 pracownika Urzędu Wojewódzkiego w Wilnie, internowanego w ZSRR, żołnierza armii generała Władysława Andersa, po wojnie pracownika Państwowego Banku Rolnego w Gdańsku i Centrali Rybnej w Sopocie. Matka Jerzego Wacława (ur. 26 IV 1940), absolwenta AMG, doktora nauk medycznych, mieszkającego w USA.
Pochowana 30 X 2000 na Cmentarzu Katolickim w Sopocie.
