MIERZEJEWSKI WIESŁAW ANTONI, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
WIESŁAW ANTONI MIERZEJEWSKI (31 V 1931 Zamość – 18 V 1992 Gdańsk), lekarz ze specjalizacją I i II stopnia z położnictwa i ginekologii, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Posiadał stopień wojskowy kapitana rezerwy. Syn Wacława Mierzejewskiego, ślusarza, i Wincenty z domu Wyszomirskiej. Brat Krystyny, adwokata.
W wieku sześciu lat przeniósł się wraz z rodziną do Zambrowa, rok później – do Łomży, gdzie rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Po wybuchu II wojny światowej uczęszczał na tajne komplety. Po wojnie, w 1945 podjął naukę w gimnazjum w Łomży, kontynuował ją w miejscowym liceum ogólnokształcącym. W 1950 zdał egzamin dojrzałości i podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1950 wstąpił do Związku Młodzieży Polskiej. Należał do Koła Naukowego działającego przy I Klinice Chirurgii w Warszawie (od 1953) oraz Koła Naukowego działającego przy Zakładzie Chirurgii Operacyjnej w Warszawie (od 1954).
Na czwartym roku studiów medycznych (1954) przeniósł się na AMG. Tu również zaangażował się w pracę Koła Naukowego przy I Klinice Położnictwa i Chorób Kobiecych w Gdańsku. W 1955 ukończył studia medyczne i podjął pracę w I Klinice Położnictwa i Chorób Kobiecych AMG na stanowisku asystenta. W 1959 ukończył specjalizację I stopnia z położnictwa i ginekologii. W 1961 awansował na stanowisko starszego asystenta. W 1965 ukończył specjalizację II stopnia z położnictwa i ginekologii. W tym samym roku, na podstawie rozprawy Badania nad skutecznością przeciwgrzybiczej profilaktyki u kobiet ciężarnych jako metoda zapobiegania zakażenia się noworodków drożdżakami z rodzaju Candida, doktor nauk medycznych. Od 1967 adiunkt, w latach 1970–1989 zastępca kierownika Kliniki Położniczej AMG. W 1976 został członkiem Komisji Rektorskiej do spraw Unowocześniania Dydaktyki. W 1977, na podstawie dorobku i monografii Samoistne przedwczesne pęknięcie pęcherza płodowego jako czynnik zagrożenia płodowego, doktor habilitowany. Od 1981 docent AMG.
W latach 1982–1985 przebywał w Libii w Trypolisie, gdzie pracował w Maternity Teaching Hospital of the University of El-Fatah in Tripoli. W 1986 podjął dodatkową pracę w Ośrodku Naukowo-Badawczym Uzdrowiska Połczyn w Połczynie Zdroju. W latach 1987–1990 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Lekarskiego AMG. Od 1989 profesor nadzwyczajny (tytularny). W tym samym roku objął stanowisko kierownika Kliniki Położnictwa Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych AMG, które piastował do końca życia. Od 14 XII 1991 profesor nadzwyczajny (tytularny). Był opiekunem specjalizacji I i II stopnia lekarzy z położnictwa i chorób kobiecych.
Prowadził szkolenia lekarzy poradni kobiecych w województwie gdańskim oraz kursy doszkalające z urologii ginekologicznej i niepłodności małżeńskiej. Był członkiem Specjalistycznej Komisji Egzaminacyjnej mieszczącej się przy Instytucie Położnictwa i Chorób Kobiecych w Gdańsku oraz Zespołu do spraw Deontologicznej Oceny Badań Naukowych. Opiekun studentów medycyny przebywających na praktykach w ZSSR w Instytucie Medycznym im. Pawłowa w Leningradzie oraz w Bułgarii, w Akademii Medycznej w Sofii, a także studentów przybywających na praktyki do Akademii Medycznej w Gdańsku.
Jako pierwszy w Polsce prowadził wieloletnie badania i udowodnił, że płyn owodniowy niezabarwiony smółką wykazuje właściwości inhibicyjne w stosunku do badanych drobnoustrojów, do dwunastu godzin inkubacji, a płyn owodniowy zabarwiony smółką (tzw. zielony) – nie wykazuje właściwości inhibicyjnych, ale stanowi dobre podłoże do wzrostu i namnażania się badanych szczepów bakterii. Był autorem i współautorem między innymi prac: Płyn owodniowy ciąż donoszonych jako czynnik o działaniu przeciwbakteryjnym („Ginekologia Polska” 1979), Ewolucja wskazań do cięcia cesarskiego w materiale własnym („Ginekologia Polska” 1988).
Należał do Polskiego Towarzystwa Lekarskiego i Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego. Był członkiem: Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. Pełnił funkcję ławnika w Sądzie Powiatowym w Gdańsku (od 1972), rzecznika Służby Zdrowia w Wojskowej Komisji Kontroli Zawodowej (od 1972) oraz Pełnomocnika Rektora do spraw Studentów Akademii Medycznej w Gdańsku w Naczelnym Sądzie Administracyjnym.
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1976), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989), Medalem Pamiątkowym 30-lecia Akademii Medycznej w Gdańsku (1976). Od 1960 żonaty z Emilią z domu Bednarczyk (ur. 1938), lekarzem neurologiem, doktorem nauk medycznych. Ojciec Joanny (ur. 1962), lekarza psychiatry, absolwentki AMG, i Wojciecha (ur. 1973), absolwenta Wydziału Budownictwa Politechniki Gdańskiej.
Pochowany 22 V 1992 na cmentarzu Srebrzysko.
