SCHEFFLER JOHANN ERNST, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN ERNST SCHEFFLER (chrzest 17 VII 1605 Gdańsk – 14 VIII 1673 Gdańsk), lekarz. Syn Christophera Schefflera i Marii Haderschlieff. Absolwent gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Studia medyczne ukończył w 1632 roku i uzyskał stopień doktora medycyny w 1633 na uniwersytecie w Leuven (obecna Belgia). Początkowo luteranin, następnie katolik. W 1661 roku fizyk (lekarz) miejski. Miał też tytuł lekarza królewskiego. Wiódł głośny spór teologiczny z kaznodzieją kościoła św. Trójcy Aegidiusem Strauchem.
Wraz z Johannem Schmiedtem wydał w roku 1662 w drukarni Davida Friedricha Rhetego ( drukarstwo i drukarnie) skorowidz planowanego lekospisu Dispensatorii Gedanensis Sciagraphia, mającego zawierać przepisy na sporządzanie leków. W 1665 roku obaj opracowali taki lekospis Dispensatorium Gedanense, niewydany jednak drukiem (rękopis w Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej) i uważany za dzieło niedokończone.
Wbrew swej woli został pochowany w luterańskim kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, nie zaś w kościele św. Mikołaja, gdzie znajduje się jego epitafium z rzeźbą portretową dłuta Hansa Kacpra Gockhellera (a które sam ufundował w 1663 roku) i ołtarz św. Róży z Limy (z obrazem Andreasa Stecha), jeden z trzech, które ufundował.
Był dwukrotnie żonaty: z Susanną Marie von Peschwitz (zm. 1656), wdową po Christianie Esskem (miał z nią troje dzieci); od 7 V 1658 z Adelgundą von der Becke, wdową po Georgu Wolframie.
