GAJEWSKI WALDEMAR, aktor
| < Poprzednie | Następne > |
WALDEMAR GAJEWSKI (23 XII 1934 Warszawa – 29 IX 1992 Gdańsk), aktor. Syn Stefana i Izabelli z domu Andrzejewskiej. Do 1947 mieszkał w Warszawie, następnie wraz z rodziną przeniósł się do Wrocławia, gdzie w 1954 ukończył Technikum Elektryczne. W latach 1954–1955 odbył służbę wojskową, uzyskując po dziesięciu miesiącach zwolnienie do rezerwy jako jedyny żywiciel rodziny. W latach 1955–1956 pracował na stanowisku technika dokumentacji w Zjednoczeniu Przemysłu Węgla Brunatnego we Wrocławiu. We wrześniu 1956 podjął naukę w Studiu Dramatycznym przy Państwowych Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu. 18 IX 1961 zdał eksternistyczny egzamin aktorski przed Państwową Komisją Egzaminacyjną Ministerstwa Kultury i Sztuki, uzyskując prawo wykonywania zawodu aktora dramatu.
W latach 1959–1961 aktor Teatru Rozmaitości we Wrocławiu, 1961–1963 wrocławskiego Zespołu Estradowego Śląskiego Okręgu Wojskowego, 1963–1967 ponownie aktor Teatru Rozmaitości. Jego najważniejsze role w Teatrze Rozmaitości to Phosphorides w Romulusie Wielkim (1959) i książę Jan Lancaster w Henryku IV – obie sztuki w reżyserii Jerzego Jarockiego (1965). W 1966 był asystentem tego reżysera podczas realizacji sztuki Się kochamy.
Od 1967 do śmierci aktor Teatru Wybrzeże, w latach 1987–1988 asystent dyrektora do spraw koordynacji pracy artystycznej i technicznej teatru. Grywał głównie role drugoplanowe, najważniejsze z nich to Pan Nula w Dyliżansie w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (1967), Asystent w Rzeczy listopadowej w reżyserii Marka Okopińskiego (1968), Poseł Szwecji w Termopilach polskich w reżyserii Marka Okopińskiego (1970), Michał Makarewicz Makarow w Braciach Karamazow w reżyserii Lecha Hellwiga-Górzyńskiego (1973), Gubernator/Kamerjunkier w Dziadach w reżyserii Macieja Prusa (1979), Majordomus w Makbecie w reżyserii Stanisława Hebanowskiego
(1980), Towarzysz Abramowski w Szewcach w reżyserii Marcela Kochańczyka (1981), Perełka w Zemście w reżyserii Stanisława Hebanowskiego (1982), Sprzedawca balonów w Pluskwie w reżyserii Ryszarda Majora (1989). U Krzysztofa Babickiego wystąpił jako Spiskowiec V w Kordianie (1982), Woźnica w Hiobie (1982), Tragarz w Pułapce (1984), Kelner w Parku (1987), Poeta w Caliguli (1988), Margarelon w Troilusie i Kressydzie (1990), Woźnica w Hiobie (1990), Przechodzień w Kobiecie z morza (1992).
Wykazując się dużym talentem organizacyjnym, realizował się przede wszystkim jako asystent reżysera – we Wrocławiu pracował z Jerzym Jarockim, w Gdańsku z Matyasem Giriczem, Krzysztofem Rościszewskim, Lechem Hellwigiem-Górzyńskim, Markiem Okopińskim, Stanisławem Hebanowskim, Jefimem Lifsonem, Ryszardem Majorem, Kazimierzem Kutzem, Marcelem Kochańczykiem, Krzysztofem Babickim, Stanisławem Różewiczem oraz Janem Skotnickim. W 1985 pełnił funkcję asystenta choreografa w sztuce Czarna dziura czyli Gwiezdne love story w reżyserii Jerzego Gruzy w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Był wykładowcą istniejącego zaledwie kilka lat (1977–1985) Studium Aktorskiego przy Teatrze Wybrzeże.
Zagrał w kilkunastu przedstawieniach Teatru Telewizji (Ostatnie dobranoc Armstronga, 1970; Medytacje o życiu godziwym, 1972; Gra, 1973; Odchodząc, obejrzyj się, 1979; Obrzęd, 1980; Proces Alberta Forstera, 1980; Krystyna, 1980; Czerwony bukiet, 1981; Ślub, 1983; Wychowanka, 1984; Remus, 1987; O cudownym Narodzeniu Pańskim, 1987; Człowiek śmiechu, 1987; My, niżej podpisani, 1988; Morfina, 1988; Wallenstein, 1989; Ponad śnieg bielszym się stanę, 1989; Misterium wielkanocne, 1989; Gody weselne, 1990; Już prawie nic, 1991) oraz Teatru Polskiego Radia (Gdańsk – Godzina Ipsylon, 1979). Miał na swoim koncie role w filmach fabularnych i telewizyjnych (Tylko Beatrycze, 1975; Kazimierz Wielki, 1975; Struny, 1977; Wkrótce nadejdą bracia, 1985; Mokry szmal, 1985; Medium, 1985, Zmowa, 1988) oraz w serialach telewizyjnych (Znak orła, 1977; Przyłbice i kaptury, 1985).
Członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Związku Artystów Scen Polskich. Mieszkał w Gdańsku- Wrzeszczu, następnie w Gdańsku- Zaspie. Od 1959 był żonaty z Janiną z domu Monietą (1935–2011). Miał dwóch synów: Stefana (ur. 1961) i Tomasza (ur. 1966). Zmarł w trakcie przygotowań do spektaklu Biesy, w którym był asystentem reżysera Krzysztofa Babickiego. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
