ESDEN-TEMPSKI STANISŁAW, poeta, prozaik, dziennikarz
| < Poprzednie | Następne > |
STANISŁAW ESDEN-TEMPSKI (ur. 1952 Gdańsk), poeta, prozaik, dziennikarz. Studiował psychologię na Uniwersytecie Warszawskim, ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim, gdzie w latach 70. XX wieku współtworzył aktywne środowisko młodych poetów i pisarzy (między innymi z Aleksandrem Jurewiczem, Antonim Pawlakiem, Markiem Bieńkowskim).
Debiutował razem z wymienionymi, publikując w 1973 w „Literach” wiersze opatrzone wspólnym tytułem Muzea samowiedzy oraz wspólną deklaracją programową twórców formacji poetyckiej, zwanej od 1975 Nową Prywatnością. Jako dziennikarz współpracował między innymi z „Ex Librisem”, „Polityką”, „Midwest Review”, „Nowym Dziennikiem”. W sierpniu 1980 był pierwszym protokolantem obrad Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. W lipcu 1983 aresztowany przez oddział ZOMO, ciężko pobity, przeżył śmierć kliniczną. W latach 1988–1992 na emigracji w USA i Wielkiej Brytanii, od 2000 w Polsce.
Autor tomów poetyckich i zbiorów wierszy: Ten stary przebój Beatlesów nigdy nie będzie kobietą (1976), Wytrwale rozwijam swe złe skłonności (1978), Wpędzony do raju (1981), Szmaciane lata (1985), A przecież umarłem (1988). Powieści: Człowiek, który udawał psa (1980), Między Sierpniem a młotem (1988, 2005), Łowca orchidei. Romans emigrancki (1994), Kundel (1999, powieść wyróżniona przez Magazyn Literacki), Ucieczka do Polski (2015).
W 2010 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za całokształt twórczości.
