KOZŁOWSKI EDMUND, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
EDMUND KOZŁOWSKI (29 III 1932 Kowalewo Pomorskie – 10 III 1995 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Wojciecha, urzędnika Polskich Kolei Państwowych, zawiadowcy stacji Kowalewo Pomorskie, i Anieli z domu Szulc. W 1951 roku ukończył Państwową Szkołę Ogólnokształcącą stopnia licealnego w Wąbrzeźnie, 13 X 1956 uzyskał stopień magistra inżyniera na Wydziale Chemicznym PG.
W latach 1954–1995 pracował na PG, pokonując kolejne szczeble kariery naukowej: od 16 VI 1961 doktor, od 2 VI 1966 doktor habilitowany, od 1967 docent, od 1978 profesor nadzwyczajny (tytularny), w 1992 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Od 21 XI 1966 do 30 IX 1969 roku pełnił funkcję prodziekana do spraw dydaktycznych Wydziału Chemicznego PG, w latach 1967–1969 kierownika Zakładu Mikroanalizy, w okresie 1969–1974 zastępcy dyrektora do spraw naukowo-badawczych w Instytucie Inżynierii Chemicznej i Technik Pomiarowych. Między 1970 a 1979 rokiem kierował Zakładem Technik Analitycznych, w latach 1980–1991 Zakładem Chemii Analitycznej w Instytucie Chemii i Technologii Nieorganicznej, od 1 XI 1991 do marca 1995 Katedrą Chemii Analitycznej.
Specjalizował się w chemii analitycznej, technologii soli i kwasów, stworzył polską szkołę analizy elementarnej. Był autorem i współautorem publikacji na temat chemii organicznej, metrologii chemicznej, analityki chemicznej w ochronie środowiska, w tym trzech monografii, między innymi Analizy ilościowej związków organicznych (1979). Sam lub we współpracy przygotował dziesięć patentów, w tym sondy do ciągłego pomiaru zawartości tlenu w gorących gazach (1991).
Był członkiem Komitetu Chemii Analitycznej Polskiej Akademii Nauk (PAN) (1972–1995; przewodniczący Komisji Śladowej Analizy Organicznej), Komitetu Badań Morza PAN (1981–1995), Rady Naukowej Instytutu Oceanologii PAN (od 1981), Związku Nauczycielstwa Polskiego (1956–1995), założycielem Sekcji Chemii Morza.
Został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1976) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980).
Ożenił się z Lubomirą z domu Jabłońską (ur. 14 I 1931), absolwentką Wydziału Chemicznego PG (1959), magister inżynier specjalizującą się w technologii tłuszczów i chemii analitycznej, wykładowczynią Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku i Uniwersytetu Gdańskiego. Ojciec Wojciecha (ur. 1961) i Jana (ur. 1966). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
