BRUSKI MAGNUS, proboszcz kościoła św. Mikołaja
| < Poprzednie | Następne > |
MAGNUS BRUSKI (31 VII 1886 Brusy – 9 VII 1945 w Gdańsk), ksiądz katolicki. Święcenia kapłańskie otrzymał 9 III 1913 po ukończeniu seminarium w Pelplinie. W latach 1913–1922 wikary kościoła św. Mikołaja, w latach 1922–1926 administrator parafii w Świętym Wojciechu, w 1926–1935 proboszcz kościoła Trójcy Świętej w Oliwie, w 1935–1945 proboszcz kościoła św. Mikołaja.
Sprawował jednocześnie opiekę duszpasterską nad szpitalem Najświętszej Marii Panny, kaplicą Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na Dolnym Mieście (między innymi 3 X 1915 udzielił pierwszej komunii przyszłemu księdzu Brunonowi Binnebeselowi), katolickim sierocińcem dla chłopców, Kongregacją Mariańską dla młodzieży żeńskiej i Towarzystwem Trzeźwości.
4 XII 1934 nominowany na wikariusza generalnego diecezji i radcę konsystorialnego, z których to urzędów zrezygnował w 1938. Współorganizator w 1935 roku I Synodu Kościół Gdańskiego. Nastawiony antyhitlerowsko, szykanowany przez władze i policję.
W marcu 1945, dzięki odważnej postawie i rozmowie z radzieckim oficerem, mimo splądrowania kościoła św. Mikołaja, nie dopuścił do jego spalenia i wymordowania szukających tam schronienia cywilów. Opiekował się następnie na terenie plebanii chorymi, zmarł tamże zarażony tyfusem. Pochowany 13 VII 1945 na cmentarzu św. Mikołaja przy Wielkiej Alei. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył biskup Carl Maria Splett (którego był niegdyś katechetą). Po likwidacji tego cmentarza, 21 X 1968 jego prochy zostały przeniesione na cmentarz w Oliwie do kwatery kapłańskiej. 4 IX 2021 na murze klasztoru dominikanów przy kościele św. Mikołaja odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową i promowano monografię Magnus Bruski bohater z Gdańska, autorstwa Leszka Molendowskiego i Michała Oseka OSP.
