KÖHNE-JASKI ANDREAS, kupiec
| < Poprzednie | Następne > |
ANDREAS KÖHNE-JASKI (Jaschke; 7 XII 1571 Gdańsk – 5 VI 1636 Gdańsk), kupiec wyznania kalwińskiego. Wnuk Paula Köhne-Jaskiego, syn Paula II (1535–1585), ławnika Głównego Miasta, rajcy i sędziego, starszy brat Israela.
W 1581 uczeń Gimnazjum Akademickiego, prowadził z bratem Israelem rodzinną firmę handlu bursztynem, choć faktycznie scedował na brata jej prowadzenie. Od 1603 roku przebywał na dworze króla polskiego Zygmunta III Wazy, ze względu na handlowe powiązania z Prusami Książęcymi pełnił na nim funkcję agenta elektora brandenburskiego Joachima Fryderyka Hohenzollerna (z pensją 400 talarów rocznie), dążącego do przejęcia kurateli nad umysłowo chorym księciem pruskim, synem Albrechta I Hohenzollerna, Albrechtem Fryderykiem (do czego doszło w 1605) i unii personalnej brandenbursko-pruskiej (do czego doszło w 1618). W 1611 roku, wraz z bratem Israelem, uzyskał potwierdzenie przywileju na monopol bursztynowy u elektora brandenburskiego Jana Zygmunta Hohenzollerna (następcy Joachima Fryderyka). Aktywny w dyplomacji, początkowo zarówno jako poseł Zygmunta III Wazy do Prus Książęcych, jak i elektorów brandenburskich do króla polskiego, następnie z ramienia elektorów.
W 1616 za 4,5 tysiąca florenów nabył od wdowy po Winholdzie Speymannie dzierżawione od miasta Piecki z dworem i ogrodem, oraz dzierżawione od klasztoru cystersów w Oliwie stawy i młyn nad potokiem Strzyżą, posiadłości nad Strzyżą nosiły później nazwę Jaśkowy Młyn. W 1629 roku wraz z bratem Israelem otrzymał polski indygenat i został przyjęty do herbu Półkozic. Ostatnie lata (stracił wzrok) spędził w Gdańsku. Kawaler; na mocy jego testamentu powstała z dóbr pod Gdańskiem rodzinna ordynacja (niepodzielny majątek).
