TELATYCKI MICHAŁ, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
MICHAŁ TELATYCKI (1 IX 1898 Petersburg – 10 IV 1955 Gdańsk), naukowiec, lekarz. Studia rozpoczął w Wojskowej Akademii Lekarskiej w Petersburgu (1917), kontynuował je od 1921 roku na Wydziale Lekarskim uniwersytetu w Warszawie, od 1925 – doktor. Do 1939 roku na stanowiskach ordynatora, starszego ordynatora i dyrektora sanatoriów w Rajczy, Zakopanem i Otwocku. We wrześniu 1939 komendant Szpitala Wojskowego w Dęblinie, następnie ordynator Szpitala Gruźliczego Skarbowców w Warszawie i kierownik referatu do spraw walki z gruźlicą Zarządu Miasta. Podczas powstania warszawskiego kierował centralną stacją sztucznej odmy w szpitalu przy ul. Smulikowskiego (następnie Piusa XI). Od 20 III 1945 roku naczelnik (z tytułem zastępcy dyrektora departamentu) Wydziału Walki z Gruźlicą w Ministerstwie Zdrowia. W latach 1945–1947 odegrał decydującą rolę w odbudowie sanatoriów przeciwgruźliczych i wdrożeniu masowych rentgenowskich badań przeciwgruźliczych oraz w organizacji wojewódzkich poradni przeciwgruźliczych, osobiście przywoził z Instytutu Pasteura w Paryżu szczepionki BCG.
W listopadzie 1947 roku przeniesiony na własną prośbę do Akademii Lekarskiej w Gdańsku ( Gdański Uniwersytet Medyczny), do 1955 kierownik Kliniki Gruźlicy, od 1950 – profesor. Konsultant wojskowy w zakresie ftyzjatrii w sanatorach w Prabutach, Sopocie, Oliwie i Ryjewie. Zorganizował kolumnę ruchomą w ramach akcji zwalczania gruźlicy, sam odczytał około 500 tysięcy zdjęć małoobrazkowych prześwietlenia klatki piersiowej. Pracował nad wyjaśnieniem przyczyny zapadalności na gruźlicę, jej patogenezą, alergią, analizował zjawiska epidemiologiczne gruźlicy jako wypadkową różnych przyczyn, autor projektu nauczania ftyzjatrii w akademiach medycznych. Członek założyciel i wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Ftyzjatrycznego. Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Zmarł po ciężkiej chorobie na białaczkę; nie pomogły zabiegi w Szwecji, dokąd został wysłany przez resort zdrowia. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
