WERNSDORFF JOHANN WILHELM, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN WILHELM WERNSDORFF (8 III 1749 Gdańsk – 13 X 1837 Gdańsk), urzędnik. Syn Gottlieba Wernsdorffa (8 VIII 1711 Wittenberga – 22 I 1774 Gdańsk), profesora wymowy i poezji w Gimnazjum Akademickim, oraz Elisabeth Johanny z domu Verpoorteen (1718 – 28 XI 1793). Miał braci: Gottlieba (1746 Gdańsk – 11 XI 1802 Wittenberga), profesora prawa uniwersytetu w Wittenberdze (od 1774 żonatego z Christine Elisabeth Strauss), Christiana Friedricha (26 IV 1751 – 27 I 1795 Gdańsk), w latach 1784–1795 pastora kościoła ewangelickiego w Cedrach Wielkich na Gdańskich Żuławach, oraz żyjące w 1802 roku siostry: Louise E. Pobowski i A.E. Stolterfeld.
Nauki pobierał początkowo w domu. Po uzyskaniu stypendium z gdańskiej fundacji Diesseldorfów ( Johann Gottfried Diesseldorf) w latach 1771–1775 studiował (zapewne prawo) na uniwersytecie w Lipsku. Po powrocie do Gdańska od 1777 do 1792 roku był sekretarzem Rady Miejskiej, w tym w okresie 1784–1791 oddelegowanym do Warszawy gdańskim rezydentem przy dworze królewskim. W latach 1792–1793 pełnił funkcję ławnika, a po włączeniu Gdańska do państwa pruskiego w 1793 roku pracował w państwowej administracji sądowej. Od 1798 do maja 1807 roku był burmistrzem do spraw sądowych w Zarządzie Miasta (Magistrat).
W czasach napoleońskich został senatorem I Wolnego Miasta Gdańska. Jako podskarbi miejski zajmował się sprawami finansowymi, między innymi spłatą kontrybucji nałożonej na Gdańsk przez cesarza Napoleona I. W kwietniu 1812 roku, po wyjeździe z Gdańska Gottlieba Hufelanda, został burmistrzem w jego miejsce, początkowo czwartym, w 1813 – trzecim.
Współkierował administracją w czasie tragicznego dla miasta, prawie rocznego oblężenia przez wojska rosyjsko-pruskie, zmagając się z pożarami domów, następnie spichlerzy na Wyspie Spichrzów, epidemią tyfusu zimą i wiosną 1813 roku, niedoborem żywności. Po ponownym włączeniu Gdańska do państwa pruskiego od 14 II 1814 roku, mimo podeszłego wieku (65 lat), do 1820 pełnił funkcję drugiego burmistrza. Później przeszedł na emeryturę.
W latach 1786–1837 mieszkał we własnym domu przy Jopengasse 558 (ul. Piwna 3). Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą, nieznaną z imienia kobietę poślubił w 1777 roku; ponowny związek małżeński zawarł 24 II 1785 z Adelgundą Louisą (1751 Gdańsk – 14 V 1807 Gdańsk), córką kupca Fabiana Ludwiga Gorzuchowskiego. Potomstwa nie pozostawił. Spadkobiercy w 1838 sprzedali należącą do niego kamienicę przy Jopengasse 558 (ul. Piwna 3) kupcowi Ernstowi Augustowi Deplanque (1806 – po 1856 Berlin).
W chwili śmierci z jego najbliższej rodziny żyły dzieci brata, pastora Christiana Friedricha: urzędnik finansowy Christian Friedrich (1786 Cedry Wielkie – 1866 Gdańsk) i Charlotta Euphrosina Elisabeth (1792 Cedry Wielkie – 1870 Gdańsk), od 22 XI 1820 roku żona gdańskiego lekarza Johanna Carla Heina. Jako dziecko zmarł ich brat, Johann Christiann (1789 Cedry Wielkie – 13 II 1810 Gdańsk).
