ZERNECKE WILHELM FERDINAND, radca, kamlarz
| < Poprzednie | Następne > |
WILHELM FERDINAND ZERNECKE (22 X 1790 Gdańsk – 14 VIII 1859 Gdańsk), urzędnik, pisarz. Wnuk burmistrza Heinricha Zerneckego, syn prawnika Valentina Friedricha (1754–1834) i Johanny Agathy Muhl (1769–1793). Brat Friedricha Augusta (1788–1792), Johanny Henrietty (1789–1822), Klementyny Emilii (1792–1878).
W 1811 uzyskał obywatelstwo Gdańska. Po 1814 roku sekretarz Rady Miejskiej, od 1823 do 1858 radca, kamlarz w Zarządzie Miasta. Sprawował nadzór nad cechami był przewodniczącym deputacji do spraw straży nocnych, oczyszczania miasta i poboru podatków gruntowych. Jako pełnomocnik z ramienia miasta zasiadał we władzach Bractwa Strzeleckiego Fryderyka Wilhelma. Od 1816 był przełożonym rady parafialnej kościoła Najświętszej Marii Panny. W 1818 był współzałożycielem i prezesem Stowarzyszenia Ratownictwa Pożarowego, w 1827 założył i prezesował Towarzystwu Bezpieczeństwa. Z własnych środków udzielał wsparcia ofiarom wielkiej powodzi w 1829 roku (zob. Wisłoujście, wieś).
Inicjator adaptacji lasu otaczającego Jaśkową Dolinę na park i miejsce miejskich imprez oraz rekreacji, a także obchodów sobótki ( park Jaśkowej Doliny), jego imię otrzymał jeden z położonych tam placów. W 1840 roku współzałożyciel Towarzystwa Upiększania Gdańska, w 1846 roku członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
Autor przewodnika po Gdańsku i okolicy Neuester Wegweiser durch Danzig und dessen Umgegend (1829 i kilka dalszych wydań, polskie tłumaczenie: Cały Gdańsk za dwadzieścia srebrnych groszy, 2010), dramatów Philippine Welser (1821) i Johann von Schwaben (1830) oraz powieści Caroline Neumann (w trzech tomach, 1829–1831), Der zweite Januar 1814 (1839) i Das Diebswesen in Danzig (1839), a także dwóch sztuk teatralnych.
W latach 1810–1823 wraz z Renate Susanne Sperling-Bär, wdową po piwowarze Ephraimie Bärze (1761–1809), był współwłaścicielem kamienicy przy Jopengasse 785 (ul. Piwna 62). 1 VIII 1815 roku poślubił Friederike Susanne Julię (23 X 1792 Gdańsk – 10 IX 1852 Gdańsk, na cholerę), córkę Ephraima Bära. Ich córka Friederike Louisa żyła w latach 1819–1824, kolejna córka Marie (ur. 26 XII 1825 Gdańsk) mieszkała we Wrocławiu. Syn Hermann Wilhelm (29 VI 1816 – 1857) zginął podczas wybuchu fajerwerków w fabryce w Guben (Gubin w lubuskiem). Mieszkał przy Hundegasse 65 (ul. Ogarna). Cała rodzina została pochowana w grobowcu Ephraima Bära na nowym cmentarzu Zbawiciela na Chełmie.
