MROCZKO MARIAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
MARIAN MROCZKO (22 XII 1938 Borynia, woj. lwowskie – 30 IV 2017 Gdańsk), historyk, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Władysława i Teofili z domu Krzyczkowskiej, miał pięcioro rodzeństwa. Od 1945 mieszkał z rodziną w Brzegach powiat Trzcinka (Wielkopolska), gdzie ojciec otrzymał gospodarstwo rolne. W 1956 zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym w Krzyżu Wielkopolskim.
W roku szkolnym 1956/957 był nauczycielem w szkole podstawowej w Trzciance. Od 1957 do 1959 studiował w Studium Nauczycielskim w Poznaniu, pracując jednocześnie w dwóch poznańskich szkołach podstawowych. W roku szkolnym 1959/1960 był ponownie nauczycielem w szkole w Trzcince.
W Gdańsku od 1960, w 1963 absolwent Wydziału Filologiczno-Historycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej, magister historii. W roku szkolnym pracował jako nauczyciel historii w Szkole Podstawowej nr 52 i jako zastępca dyrektora w Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 3 w Gdańsku-Letnicy. W latach 1963–1974 był nauczycielem historii w Zespole Szkół Mechanicznych w Pucku (Szkoła Zawodowa i Technikum), od 1964 zastępca dyrektora, od 1969 dyrektor. W 1972 w Instytucie Historii UG uzyskał doktorat (promotor: Roman Wapiński). W roku szkolnym 1973/1974 pracował jako starszy wykładowca i zastępca dyrektora Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Gdańsku.
Od 1974 do 2004 pracował na UG, od 1981 doktor habilitowany, od 1982 docent, od 1991 profesor nadzwyczajny (uczelniany) UG, od 1995 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 2000 profesor zwyczajny. W latach 1984–1987 prodziekan do spraw studiów zaocznych, w 1987-1990 prodziekan do spraw nauczania Wydziału Humanistycznego UG, w 1993–1996 dyrektor Instytutu Historii, w 1997–2004 kierownik Zakładu Historii Najnowszej Polski. Jednocześnie w latach 1990–1996 pracował (na pół etatu) jako docent w Instytucie Historii Wyższe Szkoły Pedagogicznej w Słupsku, w roku akademicki 1992/1993 (na pół etatu) w Nauczycielskim Kolegium Języków Obcych w Elblągu, w latach 1994–2004 (etat) w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie. Od 2004 pracował ponownie w WSP Słupsk (po zmianie nazwy: Akademia Pomorska w Słupsku). Od 2003 na emeryturze, na UG pracował do końca roku akademickiego 2003/2004, w latach 2004–2011 zatrudniony był na pierwszym etacie w Akademii Pomorskiej w Słupsku, gdzie od 2005 był kierownikiem Zakładu Historii Najnowszej Powszechnej. W latach 2011–2017 był profesorem w Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni.
Autor i współautor publikacji na temat myśli zachodniej, biografistyki, organizacji społecznych, naukowych, historii gospodarczej, w tym między innymi monografii: Związek Obrony Kresów Zachodnich 1921–1943. Powstanie i działalność (Gdańsk 1977); Problemy kształtowania myśli zachodniej w Drugiej Rzeczypospolitej (Gdańsk 1981); Polska myśl zachodnia 1918–1939. Kształtowanie i upowszechnianie (Poznań 1986), Ziemie dzielnicy pruskiej w polskich koncepcjach i działalności politycznej 1864–1939 (Gdańsk 1994); Stanisław Kozicki (1876 – 1958). Biografia polityczna (Gdańsk 1999); Eugeniusz Romer (1871–1954). Biografia polityczna (Słupsk 2008).
Od 1975 do 1999 wiceprzewodniczący i przewodniczący Olimpiady Historycznej Polskiego Towarzystwa Historycznego w okręgu gdańskim. Od 1984 do 2004 przewodniczący Międzywojewódzkiej Komisji Kwalifikacyjnej do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej Nauczycieli z zakresu historii. W latach 1980–2017 członek Instytutu Zachodniego w Poznaniu, w 1984–2017 – Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie. W latach 1985–1991 członek Wojewódzkiej Rady Postępu Pedagogicznego, członek Zarządu oddziału gdańskiego Społecznej Fundacji Pamięci Narodu Polskiego. Od 1994 do 2017 członek Rady Naukowej Instytutu Bałtyckiego. W latach 1996–2006 członek Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk, w 1985–2017 wiceprzewodniczący Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, od 1993 do 1998 przewodniczący Wydziału I, w latach 2005–2016 – Polskiego Towarzystwa Nautologicznego, Polskiego Towarzystwa Historycznego, gdzie był w latach 1982–1985 i 2003–2006 członkiem Zarządu Głównego, wiceprzewodniczącym i skarbnikiem oddziału gdańskiego. W latach 1998–2004 był członkiem Komisji Akredytacyjnej na kierunku historia.
Był członkiem komitetów redakcyjnych „Rocznika Gdańskiego”, „Rocznika Elbląskiego”, „Komunikatów Instytutu Bałtyckiego” Instytut Bałtycki, „Tek Gdańska”, „Nautologii”, „Studiów Bałtyckich” (Koszalin) oraz członkiem Rady Programowej „Klio”.
W latach 1962–1988 członek PZPR. Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1977), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1980), otrzymał nagrodę Instytutu Zachodniego w Poznaniu (1987).
Pochowany na cmentarzu Garnizonowym).
