ROZMEJ ZBIGNIEW, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
ZBIGNIEW ROZMEJ (11 IV 1908 Piotrków – 28 I 1975 Gdańsk), naukowiec, chemik, specjalizował się w chemii drewna i torfu. Syn Andrzeja i Wandy z domu Willich. W 1929 roku absolwent Prywatnego Męskiego Gimnazjum w Lublinie (Szkoła Lubelska). Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowie Mazowieckiej, ukończył ją jako kapral podchorąży. W 1937 roku absolwent Wydziału Chemii Politechniki Lwowskiej.
W 1937 roku pracował w Zakładach Chemicznych Grodzisk SA w Grodzisku Mazowieckim, w Zakładzie Suchej Destylacji Drewna w Wygodzie w województwie stanisławowskim. W latach 1938–1939 był zatrudniony w Zakładach Państwowych Destylacji Żywicy w Garbatce koło Kozienic. 2 IV 1940 roku został aresztowany przez Gestapo, do 22 XII 1941 był więźniem obozu koncentracyjnego Sachsenhausen-Oranienburg, z którego został zwolniony dzięki staraniom dyrekcji Lasów Państwowych. Od 1942 roku przebywał w Warszawie, gdzie produkował pastę do obuwia, a w konspiracji materiały wybuchowe dla Armii Krajowej. Od 1943 roku mieszkał w Lublinie, pracując jako nauczyciel w zawodowej szkole chemicznej. Od 1 X 1944 do 1 VI 1945 w Garbatce był robotnikiem w lesie i w destylarni. Od czerwca do września 1945 roku kierował zakładem ekstrakcji karpiny w Zakładach Chemicznych Alwa w Szczebrzeszynie.
W Gdańsku od października 1945 roku. W latach 1945–1973 pracował na Politechnice Gdańskiej (PG), od 1954 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1964 profesor zwyczajny. W okresie 1948–1959 był kierownikiem Katedry Technologii Chemicznej Drewna i Torfu, 1959–1973 Katedry Technologii Organicznej, 1954–1956 prodziekanem, 1956–1958 dziekanem Wydziału Chemicznego. Od przebywał 1973 na emeryturze.
Autor i współautor publikacji na temat chemii organicznej, w tym skryptu Technologia chemiczna drewna (cz. 1 i 2, 1955 i 1957). Współtwórca trzech patentów, między innymi masy formierskiej lub rdzeniowej (1967).
Był członkiem i prezesem Zarządu Akademickiego Zrzeszenia Sportowego przy PG oraz redaktorem „Zeszytów Naukowych PG” (seria chemia). Należał do Komitetu Technologii Drewna Polskiej Akademii Nauk (PAN), Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN, Polskiego Towarzystwa Chemicznego (przewodniczący oddziału gdańskiego). Członek rad naukowych, między innymi Instytutu Technologii Drewna w Poznaniu, Instytutu Odlewnictwa w Krakowie, International Peat Society w Vaduz (Lichtenstein), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Członek Koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (1968–1975).
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1957), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Grunwaldzką.
Był żonaty z Janiną z domu Plaskotą (28 VI 1915 – 28 V 2001 Gdańsk). Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
