WIECZERSKA-ZABŁOCKA JANINA, powieściopisarka, dziennikarka
| < Poprzednie | Następne > |
JANINA WIECZERSKA-ZABŁOCKA (ur. 15 IX 1931 Zakopane), powieściopisarka, krytyk literacki, wykładowca literatury powszechnej i dziennikarstwa na Uniwersytecie Gdańskim (UG). W roku 1955 ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Debiutowała w tym roku jako krytyk literacki we wrocławskiej „Gazecie Robotniczej”. W latach 1955–1968 redaktor, następnie kierownik redakcji literackiej w wydawnictwie Ossolineum, 1969–1976 sekretarz i zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Odra”.
W Gdańsku od 1976, do 1981 kierownik działu kulturalnego, publicystka i felietonistka w tygodniku „Czas”. W latach 1982–1990 wykładowca literatury powszechnej na Uniwersytecie Gdańskim. Należała do kręgu literatów skupionych wokół kościoła św. Mikołaja. Od 1989 roku pisała felietony w „Dzienniku Bałtyckim”: do 2007 Pomysły humanisty i do 2002 codzienny felieton Pisane po Wiadomościach (komentarz do programu TVP). W okresie 1991–1992 współpracowała także z „Gazetą Gdańską”. Publikowała ponadto przegląd wydarzeń krajowych O czym szumiały media w „Magazynie Solidarność” i felietony Refleksje, rewizje w „Pielgrzymie”.
Debiutowała powieścią dla młodzieży Zawsze jest jakieś jutro (1964, siedem wydań), autorka między innymi sagi rodzinnej Pusty wieczór (1972), Nie ma sprawy, Lekcja dzielenia (1977), Firma zamiast (1978), Dzieci z blokowiska (1993), powieści fantasy Korzeniacy czyli Jesień wsamrazków (1986), słuchowisk radiowych o tematyce fantastyczno-moralitetowej. Nagrodzona za powieści Nie ma sprawy, Firma zamiast i Lekcja dzielenia.
Członek założyciel Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W 2002 roku uhonorowana Medalem Księcia Mściwoja II. Od 2001 honorowa obywatelka Koźmina Wielkopolskiego.
