HINGELBERG FRIEDRICH THEODOR, lekarz, radny
| < Poprzednie | Następne > |
FRIEDRICH THEODOR HINGELBERG (5 VII 1771 Elbląg – 17 V 1846 Gdańsk), doktor medycyny, lekarz weterynarii, radny Gdańska, urzędnik. Syn Gottfrieda (14 IV 1733 Elbląg – pochowany 14 II 1793 Gdańsk), kantora kościoła św. Jana (zob. kantata), brat Johanna Gottfrieda (VI 1754 Elbląg – po 1796), autora broszury Über Danziger Musik und Musiker (1785) (zob. Johann Daniel Glummert). 6 IX 1785 roku zapisany do klasy secundae Gimnazjum Akademickiego, po studiach medycznych pracował jako weterynarz w Gdańsku. W okresie 1814–1817 członek Rady Miejskiej. W latach 1830 (?) – 1841 sekretarz kancelarii rejencji gdańskiej; jednocześnie sekretarz Rady Miejskiej.
Od 1818 roku był członkiem chóru mieszanego Danziger Gesangverein i wieloletnim sekretarzem jego zarządu. W okresie 1829–1841 próby chóru odbywały się w domu Hingelberga przy Große Wollwebergasse 1987 (ul. Tkacka 5), gdzie mieszkał w latach 1826–1841. Wcześniej, między 1809 a 1810 rokiem, mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), następnie od 1812 do 1817 przy Langgasse 364 (ul. Długa 6), a od 1842 roku do śmierci przy Große Wollwebergasse 1986 (ul. Tkacka 3/4). Został pochowany na cmentarz Bożego Ciała.
W styczniu 1784 roku założył zbiór portretów sylwetowych, do którego wklejał wycinanki przedstawiające różne osoby, między innymi Carla Davida Ackermanna, Jeana Petera Heinricha Bachmanna i Dorotheę Ludolphinę Bachmann-Ackermann. Wspólnie ze swoimi niezamężnymi siostrami – Julianą Sabiną (1767 Elbląg – pochowana 21 XI 1806 Gdańsk) i Marią Elisabethą (1765 Elbląg – 27 III 1825 Gdańsk) – zbierał afisze Teatr Miejski. Jego spadkobiercy sprzedali oba zbiory na licytacji; obecnie przechowuje je Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska.
W 1802 roku poślubił Karolinę Wilhelminę Lengnich (8 III 1779 Gdańsk – 19 XII 1857 Gdańsk), córkę Karla Benjamina Lengnicha, siostrę Karoliny Henrietty Pauliny, żony Joachima Friedricha Marquardta. Jako członkini Danziger Gesangverein sporadycznie śpiewała partie solowe; między innymi 22 II 1829 roku w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny wykonała partię altu w oratorium pasyjnym Der Tod Jesu Carla Heinricha Grauna. Po śmierci męża Rada Miejska przyznała jej zapomogę roczną w wysokości 30 talarów, którą wypłacono w 1847 i 1848 roku. Od 1847 do śmierci mieszkała w szpitalu Bożego Ciała pod numerem 1. Jej nekrolog podpisał Julius Eduard Czwalina i jego żona Henrietta Paulina Theodora z domu Marquardt, siostrzenica zmarłej.
