ZAWISTOWSKI WŁADYSŁAW, poeta, dramaturg, powieściopisarz
| < Poprzednie | Następne > |
WŁADYSŁAW ZAWISTOWSKI (ur. 11 VI 1954 Gdańsk), poeta, dramaturg, powieściopisarz, scenarzysta, tłumacz, krytyk literacki i teatralny, urzędnik. Syn
Stanisława (24 VIII 1919 Wilno – 29 IV 1990 Gdańsk), lekarza otolaryngologa, profesora [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku) i Heleny (ur. 3 I 1922 Wilno), lekarzem, autorką między innymi baśniowych powieści dla dzieci.
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku i w roku 1977 filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim. W latach studenckich członek założyciel grupy literackiej Wspólność, członek redakcji pism literackich „Litteraria” i „Integracje”. Jako poeta debiutował w 1974 roku. W latach 1977–1991 kierownik literacki Teatru Wybrzeże, wykładowca działającego przy nim Studium Aktorskiego. W 1987–1990 redaktor „Autografu”. W 1989 roku współzałożyciel Fundacji Theatrum Gedanense i jej wiceprezes (do 2005).
Do roku 1992 redaktor naczelny wydawnictwa Grafmedia Inter AG. Od 1992 dyrektor Oficyny Wydawniczej GRAF. Członek założyciel, a w okresie 1993–1996 prezes gdańskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, 1997–2006 wicedyrektor wydawnictwa Tower Press. Od 2002 roku współredaktor gazety literackiej „Migotania, przejaśnienia”. Od 2006 dyrektor Departamentu Kultury, Sportu i Turystyki przy Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego (po zmianie nazwy: Departament Kultury). W kadencji 2017–2021 z ramienia Urzędu Samorządu Województwa Pomorskiego członek Rady Europejskiego Centrum Solidarności.
Autor między innymi zbiorów wierszy: Czyli ja (1976), Ptak w sieci dalekopisu (1977, 1980), Ciemna niedziela. Wiersze wybrane (1993), utworów dramatycznych: Wieloryb (1979), Wysocki (1983), Podróż do krańca mapy (1988), Stąd do Ameryki (1988), Farsa z ograniczoną odpowiedzialnością (1993), Było sobie kiedyś miasto (według prozy G. Grassa, 1994), Historie zakulisowe (według A. Czechowa, 1999), Witajcie w roku 2002 (2000), Dobry adres (2003). Pod pseudonimem Witold Biengo wydał powieści: Bardzo długi czerwiec (1984), Serce w klatce (1987), Gwiazdy spadają w sierpniu (1990). Autor utworów dla dzieci: Jak pory roku grają w berka (1984), Baśń o Raduniu, Ostrzycu i Sumie – królu jeziora (1990). Wspólnie z Anną Czekanowicz autor serialu radiowego Ulica Kwietna (1996–1998), wspólnie z A. Czekanowicz, T. Buraczewskim, M. Wojtasikiem kilku odcinków serialu TV Radio Romans (1994–1995), autor Kto jest kim w „Trylogii” Henryka Sienkiewicza (1999).
Przełożył na język polski między innymi sztuki: Henry'ego Chettle Tragedia Hoffmana albo Zemsta za ojca (razem z Jerzym Limonem, 1985); Thomasa Middletona Cnotliwa panna z ulicy Taniej (razem z Jerzym Limonem, 1988), Williama Shakespeare'a Trojlus i Kressyda (razem z J. Limonem, 1990) oraz Antoniusz i Kleopatra (razem z Jerzym Limonem, 1992). Otrzymał Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (zob. nagrody miasta Gdańska) za rok 2004.
Członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego (1992), Lions Club Gdańsk-1 (1989) i Stowarzyszenia Pomocy Osobom Autystycznym (1992). Członek ZAiKS-u.
