OBÓZ STUTTHOF, PODOBOZY W GDAŃSKU
| < Poprzednie | Następne > |
OBÓZ STUTTHOF, PODOBOZY W GDAŃSKU. 1 IX 1939 większość aresztowanych Polaków (mężczyzn) została osadzona w tymczasowym obozie w Victoriaschule przy Holzgasse 23/26 (ul. Kładki, Szkoła Średnia dla Dziewcząt im. Wiktorii), gdzie przebywali do 15 IX 1939, następnie 15 IX skierowani zostali do obozu dla Polaków w Nowym Porcie.
Podobóz Maćkowy (Außenstelle Matzkau bei Danzig) powstał przy szosie starogardzkiej obok osady, obecnie ul. Starogardzka (naprzeciw mleczarni), we wrześniu 1939 roku, kiedy to z obozu zbiorczego dla aresztowanych Polaków z Gdańska i Pomorza w Nowym Porcie skierowano kilkudziesięciu więźniów do budowy koszar dla jednostki SS. W miejsce namiotów wykorzystywanych latem 1939 przez oddział Heimwehr Danzig budowano drewniane i ceglane baraki na kwatery dla esesmanów oraz dla zaplecza administracyjno-gospodarczego ( obóz karny SS i policji Gdańsk-Maćkowy). Od 1 IV 1940 formalnie podobóz Zivilgefangenenlager Stutthof, zlikwidowany po czerwcu 1941 roku.
Podobóz Westerplatte (Außenstelle Westerplatte). Od około 10 IX 1939 miejsce pracy około 200 polskich więźniów doprowadzonych tu z Victoriaschule, a od 16 września dowożonych promem z obozu w koszarach w Nowym Porcie. Po likwidacji 31 III 1940 obozu w koszarach, od 1 IV 1940 komando zewnętrzne Zivilgefangenenlager Stutthof. Więźniowie zakwaterowani byli w jednym z zachowanych obiektów byłej polskiej Składnicy Tranzytowej. Od września 1939 roku do likwidacji podobozu w czerwcu 1941 pracowali pod nadzorem esesmanów przy porządkowaniu terenu, usuwaniu niewypałów, a od wiosny 1940 przy rozbiórce muru ogrodzenia oraz obiektów dawnej Składnicy. Pozyskane materiały budowlane były transportowane barkami do budowanego obozu w Stutthofie. Podobóz liczył kilkudziesięciu więźniów, w miejsce chorych lub zmarłych przysyłani byli nowi z centralnego obozu w Stutthofie.
Podobóz Stocznia Gdańska (Außenkommando Danziger Werft). Powstał 26 VIII 1944, kiedy do pracy w tej stoczni skierowano z KL Stutthof 300 więźniów, głównie fachowców z branży metalowej (ślusarze, mechanicy) o dobrej kondycji fizycznej. Stan obozu zwiększany był przez kolejne transporty z obozu macierzystego: 20 IX 1944 – 100 mężczyzn, 5 X 1944 – 125 mężczyzn, 31 X 1944 – 40 chłopców i 60 mężczyzn, listopad 1944 – 180 mężczyzn. 24 I 1945 w podobozie przebywało 789 więźniów. Należności z tytułu ich pracy wpływały do kasy KL Stutthof. W miejsce chorych, zmarłych lub zabitych w czasie nalotów alianckich na Gdańsk ( naloty bombowe podczas II wojny światowej) dosyłano z obozu centralnego w Stutthofie nowych więźniów. Zakwaterowani byli w strzeżonym przez kilkudziesięciu esesmanów obozie należącym do stoczni na Przeróbce (Troyl), w rejonie Schaderuten, obecnej ul. Promowej. Przypuszczalnie był to dawny obóz dla jeńców rosyjskich z czasów I wojny światowej. Do pracy w stoczni dowożeni byli pod eskortą esesmanów promem przez kanał. Pracowali przy budowie okrętów wojennych, głównie okrętów podwodnych. Około 25 III 1945 obóz zlikwidowano, więźniów pieszo przez Sobieszewo i Mikoszewo skierowano do obozu w Stutthofie, skąd w końcu kwietnia ewakuowano barkami do Niemiec.
Podobóz Stocznia Schichaua (Außenarbeitslager Schichau Werft in Danzig, zwany też SS-Außenkommando Burggraben). Powstał 13 IX 1944, kiedy to do wydzielonej części obozu jenieckiego w Gdańsku-Kokoszkach, w rejonie obecnej ul. Budowlanych (Stalag XX A Burggraben) skierowano z KL Stutthof 500 kobiet żydowskich. Pod nadzorem załogi SS dowożone były koleją do pracy Stoczni Schichaua, gdzie pracowały przy budowie okrętów podwodnych. Stan liczebny obozu był stale zwiększany, łącznie do marca 1945 roku skierowano do niego z KL Stutthof 1600 kobiet i mężczyzn narodowości żydowskiej. 24 I 1945 w obozie przebywało 991 więźniów obojga płci. Wśród więźniów panowała duża śmiertelność, zmarłych chowano przeważnie na cmentarzu na Zaspie. Obok esesmanów i nadzorczyń z KL Stutthof pilnowani byli także przez oddelegowanych marynarzy niemieckiej marynarki wojennej. Około 10 II 1945 większość więźniów skierowano pieszo w rejon Lęborka, gdzie włączeni zostali do przebywających tam więźniów ewakuowanych 25 I 1945 z KL Stutthof. Nieliczna grupa poprzez Gdańsk i Mikoszewo trafiła do obozu w Stutthofie i w końcu kwietnia barkami była ewakuowana do Niemiec.
Podobóz Ostrów (Außenarbeitslager Holm). Powstał 16 X 1944, kiedy do pracy w warsztatach niemieckiej marynarki wojennej skierowano z KL Stutthof 100 kobiet narodowości żydowskiej. Pracowały przy remoncie jednostek wojennych, tam też na Ostrowiu były zakwaterowane. Dozór nad nimi, obok esesmana i nadzorczyń SS, sprawowało 7 marynarzy niemieckich przeszkolonych w KL Stutthof. Istniał do marca 1945 roku, los więźniarek po 28 III 1945 nieznany.
Podobóz Wrzeszcz (Ziegelei Zigankenberg), w cegielni przy Eichenallee 2A–B (ul. Dębinki), będącej własnością władz miasta Gdańska. W 1940 roku pracowało tu pod nadzorem kilku esesmanów 70 więźniów z Zivilgefangenenlager Stutthof. Po zakończeniu kontraktu powrócili do obozu macierzystego.
