SAMBOR I
| < Poprzednie | Następne > |
SAMBOR I (zm. przed 1205), namiestnik gdański, z dynastii q Sobiesławiców. Domniemany najstarszy syn q Sobiesława I. W 1186 roku ufundował w rodzinnych posiadłościach w Oliwie q klasztor cystersów, przekazując na jego uposażenie także 10. część dochodów z portu gdańskiego i karczem w Gdańsku. Pod koniec życia rozciągnął władzę na południową (świecko-lubiszewską) część Pomorza Wschodniego, wcześniej zarządzaną przez takiego jak on namiestnika książąt polskich Grzymisława. Stworzył tym samym obszar, na którym od roku 1227 samodzielnie rządzili jego rodowcy, książęta gdańscy. Pochowany w klasztorze oliwskim. Pozostawił syna Sobiesława II, który nie przejął władzy po ojcu, książę krakowski Leszek Biały wyznaczył bowiem na namiestnika Pomorza Wschodniego brata Sambora I, q Mściwoja I. Na czas działalności Sambora przypadają początki osiedlania się w Gdańsku kupców niemieckich (q Stare Miasto Gdańsk) i fundacja q kościoła św. Mikołaja.
