Herb Gdańska na Bramie Chlebnickiej
, wodna, zamykająca od strony q Motławy ob. q ul. Chlebnicką, trzykondygnacyjna, ceglana, na planie wydłużonego prostokąta o rzucie ok. 25,5 × 7,5 m, ustawiona wzdłuż linii nabrzeża i zamykająca wylot ulicy. Istniała już w 2. poł. XIV w., o czym świadczy zachowany nad przejazdem (od strony Motławy) herb Gd. w postaci sprzed 1457: 2 krzyże na tarczy, bez dodanej korony, oraz prosty profil kształtek wieżyczki płn. Od strony ul. Chlebnickiej, nad przejazdem, umieszczono znak, interpretowany jako lilia (q Sobiesławice). Stąd w XV w. zwana była również Lilia. W obecnej formie pochodzi z pocz. 2. poł. XV w., po przebudowie nadano jej formę got. architektury flamandzkiej. W osi bramy umieszczony jest ujęty ostrołukowymi kamiennymi obrzeżami przejazd o szer. ok. 5,5 m. Obrzeża, podobnie jak tarcze herbowe, to najprawdopodobniej pozostałości pierwotnej bramy. Obie elewacje są rozczłonkowane wysokimi blendami (płytkimi wnękami w murze), zamkniętymi od góry podwójnym ostrołukiem. Krawędzie blend wykonane z profilowanej cegły. Ściany zwieńczone są profilowanym ceglanym gzymsem. Całość nakrywa dwuspadowy dach o kalenicy biegnącej równolegle do Motławy. Nad przejazdami znajdują się schodkowe szczyty zwieńczone krenelażem i także podzielone, tym razem pojedynczymi, ostrołukowymi blendami. Od strony Motławy miała pierwotnie 2 ośmiokątne smukłe wieżyczki, na których wznosiły się strzeliste iglice. Obecnie zachowała się jedynie wieżyczka płn., nakryta niskim stożkowym daszkiem. Rok 1945 przetrwała w stosunkowo dobrym stanie, wypaleniu uległy jedynie mury obwodowe, wnętrze i dach. Odbudowana 1959–61 jako budynek mieszkalny, dzięki czemu zachowała kształt znany z dawnych fotografii.
GS
