PIECZKA FELIKS, geolog, poseł
FELIKS BRONISŁAW PIECZKA (18 V 1935 Lubiewo koło Tucholi – 2 VII 2024 Gdańsk), geolog, poseł na Sejm RP. Syn Józefa i Marty z domu Koniarskiej. 28 V 1953 zdał maturę w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Tucholi. W Gdańsku od 1953 do 1958 studiował na Wydziale Budownictwa Wodnego (WBW) Politechniki Gdańskiej (PG), magister inżynier geologii. W czasie studiów, w październiku 1956, był uczestnikiem wieców studenckich na PG.
W latach 1958–1969 zatrudniony w Zakładzie Oceanologii w Katedrze Nauk o Ziemi WBW PG, u prof. Stanisława Szymborskiego. Również w marcu 1968 uczestniczył w protestach studenckich. W 1970 przyjął propozycje dyrekcji Państwowego Instytutu Geologicznego (PIG) i podjął pracę w nowo utworzonej placówce regionalnej PIG w Sopocie, w Pracowni Geologii Bałtyku (później Oddział Geologii Morza w Gdańsku). W latach 1972–1975 był kierownikiem Pracowni Sedymentologii, w 1975–1977 kierownikiem Pracowni Sedymentologii i Osądów Dennych, w 1980–1981 zastępcą kierownika (dyrektora) Oddziału Geologii Morza, w 1980–1982 kierownik Zakładu Geologii Morza Bałtyckiego. W kadencji 1981–1984 był członkiem Rady Naukowej PIG Państwowy Instytut Badawczy.
Przechodząc do PIG miał już otwarty przewód doktorski w Instytucie Geologicznym w Warszawie. W 1972 odbył półroczny staż naukowy w Instytucie Geologicznym w Otaniemi, w Finlandii, pod opieką dr Heikki Ignatiusa, znawcy geologii i historii geologicznej Morza Bałtyckiego. Wykorzystując wiedzę i doświadczenie z fińskich rejsów geologicznych, w których brał udział podczas stażu, oraz z międzynarodowego rejsu po Morzu Bałtyku na pokładzie s/b „Meteor” bandery niemieckiej, opracował pionierskie projekty badań rejsowych i kierował rejsami badawczymi w ramach zadań sopockiego oddziału. Jako członek zespołu roboczego, kierowanego przez prof. Edwarda Rühle, opracował w 1973 pełną ocenę ówczesnych polskich badań geologicznych Morza Bałtyku, prezentowaną na II Kongresu Nauki Polskiej w Warszawie. Od 1974 doktor na podstawie rozprawy Procesy akumulacji osadów dennych Zatoki Gdańskiej (promotor: prof. Edward Rühle). Była to pierwsza praca doktorska z dziedziny geologii morza, przedstawiona Radzie Naukowej PIG. W latach 1988–1990 pracował w warszawskim Przedsiębiorstwie Geologicznym, w oddziale gdańskim.
Był współautorem dwóch podręczników akademickich, artykułów w serii „Budownictwo Wodne” „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej” oraz współautorem instrukcji dotyczącej zakresu i metodyki kartowania geologicznego mórz szelfowych, programu poboru i analiz próbek osadów dennych w ramach geologicznego kartowania Bałtyku Południowego oraz autorem publikacji dotyczących litologii i stratygrafii osadów dennych, terminologii i klasyfikacji osadów morskich, właściwości geotechnicznych osadów dennych Bałtyku, geologii dna morskiego,. Był inicjatorem, współautorem i współredaktorem pracy Studia i absolwenci Oddziału Geologii Politechniki Gdańskiej, 1951–1960 (druk: 2013).
W Sierpniu’ 80 był uczestnikiem strajku w PIG w Sopocie i delegatem do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. Od września 1980 należał do NSZZ „Solidarność”, był członkiem Komitetu Założycielskiego i przewodniczącym Komisji Oddziałowej „Solidarności” w PIG Pracowni Geologii Bałtyki, współzałożycielem struktur „Solidarności” w Państwowej Służbie Geologicznej, członkiem tzw. Komisji Wnioskowej w PIG w Warszawie. W 1981 uczestniczył w rozmowach Komisji z władzami Centralnego Urzędu Geologii, brał udział w pracach Komisji Nauki (następnie Komisja Nauki Instytutów Resortowych) w Gdańsku.
W latach 1990–1991 był członkiem Chrześcijańskiego Ruchu Obywatelskiego, w 1992–1996 Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, sekretarzem Zarządu oddziału gdańskiego. W kadencji 1991–1993 był posłem ziemi gdańskiej na Sejm RP z listy komitetu Wyborczego Akcji Katolickiej. Pracował w Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz w Komisji Stosunków Gospodarczych z Zagranicą i Gospodarki Morskiej. W latach 1994–1996 był pełnomocnikiem wojewody pomorskiego Macieja Płażyńskiego ds. zagospodarowania doliny dolnej Wisły, w 1994–1998 był członkiem Komisji Ochrony Środowiska w Sejmiku Województwa Pomorskiego.
Od 1958 należał do Polskiego Towarzystwa Geologicznego, w latach 1968–1973 był sekretarzem oddziału gdańskiego. W latach 1972–1985 był członkiem Komitetu Badań Morza Polskiej Akademii Nauk (PAN), Sekcji Geograficzno-Geologicznej, był sekretarzem naukowym Wydziału V (Nauk o Ziemi) Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W latach 1958–1969 należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG, w 1961–1970 działał w Klubie Turystycznym „Radunia” w oddziale wojewódzkim Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) w Gdańsku, w 1960–1995 był członkiem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Od 1997 członek Społecznego Komitetu Ratowania Stoczni Gdańskiej (od 1999 przewodniczący), Stowarzyszenia „Godność” oraz „Solidarni z Kolebki”.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2022), odznakami: złotą „Zasłużony dla Polskiej Geologii” (1992), „Zasłużony pracownik morza”, „Za zasługi dla PIG” (2022). Żonaty był z Urszulą, lekarką. W 2012, w 50-lecie ślubu otrzymał z żoną medal „Bene Merito Diecesi Gedanensi”, przyznany przez arcybiskupa gdańskiego Sławoja Leszka Głódzia. Ojciec dwóch córek. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5 w Gdańsku Łostowickim.
Bibliografia:
Kazański Arkadiusz, Pieczka Feliks Jerzy, https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/.
Studia i absolwenci Oddziału Geologii Politechniki Gdańskiej 1951–1960, Gdansk-Lubin 2013, s. 171–176.
Siedemdziesiąt pieć lat Gdańskiego Towarzystwa Naukowego 1922–1997. Księga Pamiątkowa, red. Marek Latoszek, Gdańsk 1998.
