LIPNIEWICZ IZABELLA, działaczka opozycji demokratycznej
| < Poprzednie | Następne > |
IZABELLA KRYSTYNA LIPNIEWICZ (ur. 4 IV 1953 Gdańsk), działaczka opozycji demokratycznej. Córka Bogusława Kochalskiego, do 1974 nauczyciela w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym (zob. Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1 w Gdańsku) i Elżbiety Kochalskiej z domu Bartelak, zatrudnionej na stanowisku korespondentki w Przedsiębiorstwie Spedycji Międzynarodowej „C. Hartwig” przy ul. Władysława IV w Gdańsku-Nowym Porcie.
W 1967 ukończyła Szkołę Podstawową nr 7 w Gdańsku, w 1971 I Liceum Ogólnokształcące w klasie o profilu matematycznym. W latach 1971–1976 studiowała na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Gdańskiego na kierunku biologia. W czasie studiów brała udział w pracach studenckiego Koła Naukowego Biologów, od 1971 do 1973 Zrzeszenia Studentów Polskich. Magister biologii w zakresie mikrobiologii.
Od 15 X 1976 pracowała w Instytucie Patologii Zakładu Mikrobiologii Akademii Medycznej w Gdańsku na stanowisku mikrobiologa. 1 VII 1980 przeszła na stanowisko mikrobiologa w Pracowni Bakteriologicznej Państwowego Szpitala Klinicznego (PSK) nr 1 w Gdańsku. W czasie strajków w Sierpniu ’80 była jednym (obok m.in. Jana Samsonowicza) z sygnatariuszy listu z wyrazami poparcia dla strajkujących w Stoczni Gdańskiej i Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Jesienią 1980 weszła w skład Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy PSK nr 1 w Gdańsku. Po wprowadzeniu stanu wojennego (13 XII 1981) była uczestniczką protestów przy Bramie nr 2 Stoczni Gdańskiej i Pomniku Poległych Stoczniowców 1970.
17 XII 1981, wspólnie z Witoldem Marczukiem (kolegą ze studiów) wręczyła jednemu z otaczających Stocznię Gdańską funkcjonariuszowi ZOMO wydany w podziemiu numer biuletynu „Niezależny Serwis Informacyjny Solidarności”. Wspólnie z Witoldem Marczukiem została zatrzymana, dwa dni później aresztowana i osadzona w Areszcie Śledczym w Gdańsku. 29 XII 1981, po procesie w trybie doraźnym, została skazana przez Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni na karę główną trzech lat pozbawienia wolności oraz szereg pomniejszych kar (m.in. pokrycie kosztów procesu, pozbawienie praw publicznych na dwa lata, uiszczenie opłaty sądowej). 2 II 1982 została przewieziona do Zakładu Karnego w Bydgoszczy-Fordonie, w marcu 1982 do Zakładu Karnego w Grudziądzu, od kwietnia 1982 ponownie osadzona w Fordonie, od października w Zakładzie Karnym w Krzywańcu. Po zaskarżeniu wyroku przez adwokata i uznaniu skargi za zasadną, Sąd Najwyższy w Warszawie – Izba Wojskowa 16 XI 1982 uchylił postanowienie Sąd Wojskowego w Gdyni i skierował do sprawę do ponownego rozpatrzenia. W styczniu 1983 została dowieziona do Aresztu Śledczego w Gdańsku, 28 I 1983 uniewinniona przez Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni. Dzień później została wypuszczona na wolność. 24 I 1984 Sąd Marynarki Wojennej przyznał jej odszkodowanie w wysokości 100 000 zł i zadośćuczynienie w wysokości 50 000 zł z tytułu niesłusznego skazania.
W lutym 1983 wróciła do pracy mikrobiologa w Pracowni Bakteriologicznej PSK nr 1 w Gdańsku. Po wyroku uniewinniającym zakład pracy unieważnił swoją wcześniejszą decyzję (wydaną po aresztowaniu) o rozwiązaniu z nią umowy o pracę. Po wyjściu na wolność utrzymywała kontakty ze środowiskiem skupionym wokół Joanny i Andrzeja Gwiazdów. Była m.in. kurierką Ewy Kubasiewicz w jej kontaktach z Andrzejem Kołodziejem w trakcie działalności Solidarności Walczącej Oddział Trójmiasto, pomagała też małżeństwu Gwiazdów wydawać pismo „Poza Układem”.
W pracy zawodowej uzyskiwała kolejne specjalizacje z zakresu mikrobiologii: w 1985 – I stopnia, w 1994 – II stopnia. W 1994 odeszła z pracy w PSK nr 1; pracowała nadal w laboratorium, do 1996 w Specjalistycznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (ZOZ) Nad Matką i Dzieckiem w Gdańsku, w latach 1996–2006 w „Nova Medical Polska”, w 2007–2008 w „Graso” w Starogardzie Gdańskim. W czerwcu 2008 przeszła na emeryturę. Od 2014 członkini Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia „Godność” w Gdańsku. W 2016 odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności. W listopadzie 2017, decyzją wojewody pomorskiego Dariusza Drelicha, weszła w skład powołanej Pomorskiej Rady Konsultacyjnej ds. Działaczy Opozycji Antykomunistycznej i Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych.
W czasie studiów, 23 VII 1974, wyszła za mąż za Andrzeja Lipniewicza (ur. 21 X 1944), lekarza w Zespole Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych przy al. Zwycięstwa w Gdańsku (zob. szpital studencki).
Bibliografia:
Archiwum Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, akta osobowe Izabelli Lipniewicz.
Akta Prokuratury i Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni.
Kazański Arkadiusz, Lipniewicz Izabella, https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/17304,Lipniewicz-Izabella.html?search=70002414.
