HOPPE SAMUEL JOACHIM, uczony
| < Poprzednie | Następne > |
SAMUEL JOACHIM HOPPE (Hoppius) (25 XII 1684 Salzwedel koło Magdeburga – 12/13 V 1754 Gdańsk), uczony. Syn burmistrza Joachima Hoppego (Hoppiusa). We wrześniu 1688 (w wieku czterech lat!) zapisany został do początkuącej (piatej) klasy gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Ukończył je 1707 przygotowanym pod kierunkiem Gabriela Groddecka dziełem bibliograficznym, wymieniającym około 1000 pozycji związanych z historią Polski De scriptoribus historiae Polonicae schediasma literarium (1707). Pracę tę należy uznać za pierwszą polską bibliografię specjalistyczną.
W 1703 studiował na uniwersytecie w Królewcu, w latach 1707–1711 teologię na uniwersytecie w Rostocku. W 1711 ukazało się drugie wydanie jego bibliografii, dołączone do wydania I tomu dzieła Jana Długosza Historia polonica, z uzupełnieniami między innymi Vallentina Schlieffa. W 1715 otrzymał stanowisko diakona przy kościele św. Katarzyny, w 1720 został diakonem i kaznodzieją w kościele Najświętszej Marii Panny.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 254.
