LIDZBARSKI ALFONS, kolejarz, przedstawiciel gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
ALFONS LIDZBARSKI vel LITZBARSKI (27 V 1903 Przodkowo koło Kartuz – 21 IV 1945 Gdańsk), kolejarz, przedstawiciel gdańskiej Polonii. Syn Jana Lidzbarskiego vel Lietzbarskiego (26 III 1867 Osowa Góra koło Przodkowa – 26 V 1951), listonosza, i Magdaleny z domu Witzkiej vel Wickiej (3 IX 1868 Przodkowo – 3 XI 1957). Brat Brunona (28 VII 1892 Żukowo – 20 XI 1893), Marii Ewy (4 XII 1893 Żukowo – 18 XII 1968), Ewy (ur. i zm. 4 IV 1896 Przodkowo), Zofii Badziąg vel Badziong (4 IV 1896 Przodkowo – 24 XI 1989), Jana (ur. 20 III 1898 Przodkowo), Benona (ur. 28 II 1900 Przodkowo), Jadwigi (11 VI 1906 Gdańsk – 14 XI 1991) oraz Magdaleny Marty (ur. 17 VI 1908 Gdańsk). Brat cioteczny (matki były siostrami) Jana Pipki.
Od 11 VI 1925 w służbie PKP, pracował między innymi jako ślusarz w Parowozowni Gdańsk Południe. Członek Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku, Zjednoczenia Zawodowego Polskiego oraz Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. 1 IX 1939 aresztowany przez Niemców, osadzony i pobity w Victoriaschule. Zwolniony, od 27 XI 1939 pracował na kolei niemieckiej w Gdańsku, następnie bez pracy, po rocznej przerwie zatrudnił się jako malarz. Zmarł na skutek zatrucia się farbami.
14 V 1927 poślubił Annę Mehring (13 V 1907 Nowy Dwór Wejherowski – 15 II 1996), córkę kuczera Józefa Mehringa i Rozalii z domu Koss. Ojciec Helgi (15 VIII 1927 – 18 X 2001), Ewy Marii (ur. 1 V 1929 Gdańsk), Rity (ur. 9 I 1937), Rosemarii (3 III 1940 – 29 VIII 2015).
Mieszkał w Gdańsku–Wrzeszczu przy Westerzeile 56 (ul. Zbyszka z Bogdańca), Labesweg 2a (ul. Lelewela), John-Gibson-Strasse 1/2 (ul. Krzemienieckiej) oraz Westerzeile 40. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Archiwum Muzeum Poczty Polskiej – oddział Muzeum Gdańska.
Kledzik W., Biografie Polaków – pracowników kolejowych (nie wszystkich) zatrudnionych do 31.8.1939 r. w służbie na PKP na terenie byłego Wolnego Miasta Gdańska, PAN Biblioteka Gdańska, Ms. 5152/1.
