GUDEL JOACHIM, pianista, muzykolog
| < Poprzednie | Następne > |
JOACHIM GUDEL (16 VIII 1927 Toruń – 14 I 2002 Gdańsk), pianista, muzykolog. Syn Antoniego (24 VIII 1893 Leźno – 3 VIII 1978 Toruń), z wykształcenia skrzypka, organisty i dyrektora chóru kościoła św. Jakuba w Toruniu, i Feliksy z domu Domazar, wykształconej we Lwowie wokalistki. Starszy brat Klemensa (1931–2006), absolwenta gry organowej u prof. Bronisława Rutkowskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie, oraz skrzypaczek Janiny i Cecylii.
Naukę muzyki rozpoczął w domu pod kierunkiem ojca, kontynuował ją w Średniej Szkole Muzycznej w Toruniu w klasie fortepianu prof. Ireny Kurpisz-Stefanowej. Od 1947 studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego i Józefa Reissa, następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu Henryka Sztompki i na Wydziale Kompozycji, Teorii Muzyki i Dyrygentury pod kierunkiem Stefana Kisielewskiego. Odbył dwuletni kurs chorału gregoriańskiego pod kierunkiem prof. Bronisława Rutkowskiego. Jako student prowadził zespół śpiewu gregoriańskiego w kościele św. Floriana w Krakowie, założony przez ks. Karola Wojtyłę. Od 1955 dzięki stypendium na studiach podyplomowych w Weimarze pod kierunkiem prof. Lajosa Hernády’ego w Franz–Liszt Hochschule. Od 1966 do 1978 w Łódzkiej Akademii Muzycznej, jednocześnie w latach 1962–1969 pedagog Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. w Kutnie oraz 1967–1971 dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej I st. w Pabianicach. Od 1976 doktor na podstawie rozprawy Niektóre problemy fortepianowej realizacji ozdobników w utworach I połowy XVII wieku pisanych pierwotnie na klawikord lub klawesyn, obronionej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Od 1978 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku na Wydziale Kompozycji i Teorii Muzyki, w latach 1978–1981 i 1987–2003 dziekan, 1981–1987 dyrektor Instytutu Teorii Muzyki. Początkowo docent kontraktowy, nastepnie docent mianowany i profesor nadzwyczajny. Autor między innymi monografii Realizacja ozdobników w muzyce fortepianowej XVIII wieku (1984), prac o dawnej muzyce gdańskiej, muzyce organowej; czynny jako pianista. Od 1981 prowadził w kościele Bożego Ciała w Gdańsku–Pieckach chór kameralny Cantores Minores Gedanenses. W latach 1990–2002 był członkiem Rady Naukowej Biblioteki Gdańskiej PAN.
Od 7 VII 1956 żonaty z Elżbietą z domu Jacińską (4 III 1934 – 20 II 2002 Gdańsk), ojciec Piotra (ur. 1958), absolwenta Akademii Muzycznej w Gdańsku i Marii Antoniny (ur. 8 VI 1961 Toruń), absolwentki pedagogiki na UG. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
