WIENIEC
| < Poprzednie | Następne > |
WIENIEC (Kronenhof), obecnie część dzielnicy Gdańska Wyspa Sobieszewska, w połowie drogi pomiędzy Sobieszewem a Świbnem. Wzmiankowany na początku XV wieku jako Krimsdorff lub Krunsdorff: wieś z czterema pustymi ogrodami; w XVI wieku jako Kronsdorff, Krahndorff, Krohdorff, od 1454 należała do miasta Gdańska, wypuszczana niekiedy w dzierżawę. W 1 połowie XVII wieku trzymał ją burmistrz Gdańska Heinrich Freder.
W 1543 pola wsi zostały zalane przez Wisłę, w 1646 na wale wiślanym na wysokości Wieńca powstała Karczma Niedźwiedzia (Bärenkrug), przy wale pobudowano też osiedle Kronhöfer Freiheit (20 domów), zniszczone po 1840, po przerwaniu wałów i pow3staniu Wisły Śmiałej. Od 1793 w granicach Królestwa Prus, ponownie od 1814; w latach 1807–1813 w granicach I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), 1920–1939 w granicach II WMG. W 1819 liczył 23 domy i 171 mieszkańców. Pod koniec II wojny światowej znajdował się tu niemiecki szpital polowy, miejscowość zajęta przez wojska rosyjskie 9 V 1945.
Nazwa polska ustalona w 1947 od słowa Krone (korona, wieniec). Po 1945 – Państwowe Gospodarstwo Rolne. W 1968 na polach Wieńca powstał Zespół Nasienno-Szkółkarski. 1 I 1973 włączony w granice administracyjne Gdańska. W 1977 przeniesiono z Oliwy do Wieńca zabytkowy wiatrak. Zachowały się zabytkowy dwór, park i ogród. Obecnie letnisko z ośrodkami wczasowymi, hotelami i campingami.
