KADAU LUKAS, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
LUKAS KADAU (Kadop, Kadapo, Kadape; 1576 Braniewo – 1 IX 1625 Gdańsk), złotnik. Syn Georga Kadaua (zm. 1580), złotnika z rodziny działającej w Braniewie, i Anny, córki Michaela Simona, również złotnika z Braniewa. Jako czeladnik terminował w warsztacie Simona Gronaua w Braniewie. Około 1607 przybył do Gdańska, gdzie – w tym samym roku – wykonał pracę mistrzowską u Joachima Scharpinga. 9 II 1608 otrzymał obywatelstwo miasta. W 1614 mistrz cechu złotników gdańskich.
Naukę w jego warsztacie pobierał Hans Polmann, a pracę mistrzowską wykonał Jakob Schmidt I. Od 1608 żonaty z Katheriną, ojciec wcześnie zmarłych Lukasa i Hansa oraz Ernsta. Pochowany w kościele św. Trójcy, wdowa w 1626 wyszła ponownie za mąż za byłego ucznia Hansa Polmanna (w 1671 starszego cechu złotników).
Używał znaku warsztatowego z monogramem LK w prostokącie. Z jego dorobku wymienić można kubek podwójny ze scenami prac na roli i festynu chłopskiego (Museum Angewandte Kunst we Frankfurcie nad Menem), dwa puchary puklowane (Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie, oraz dawniej w zbiorach Pałacu Zimowego w Petersburgu).
Zob. też złotnictwo.
