MÖLLER SALOMON, pastor kościoła św. Jana
| < Poprzednie | Następne > |
SALOMON MÖLLER (Möllerus) (9 X 1641 – 19 VII 1687 Gdańsk), pastor kościoła św. Jana, teolog. Nauki pobierał w szkole mariackiej i w Gimnazjum Akademickim. Od 1662 studiował teologię i filozofię w Rostocku, Greifswaldzie (Gryfii)) i Wittenberdze, gdzie słuchał wykładów Abrahama Calowa. Odbył podróż edukacyjną, był między innymi w Dreźnie i Pradze.
Po powrocie do Gdańska był kaznodzieją w kościele Bożego Ciała, w 1667 został diakonem w kościele św. Trójcy, a w 1680 pastorem w kościele św. Jana, którym był do śmierci. Respondent uniwersytetów w Rostocku i Wittenberdze. Słynął z mów pogrzebowych, wygłosił je między innymi przy pożegnaniach Petera Oelhafa (1660), Johanna Heina (1672), Christopha Götze (1675), Christiana Rudenicka (1676), Georga Segera (1678) czy Anny Luizy von Oxenstierna (1681). Wiele z nich zostało później opublikowanych drukiem w Gdańsku. Jego samego żegnał 26 X 1687 mową Martin Krieger, diakon kościoła św. Jana.
Żonaty był z Anną Cathariną z domu König. Ojciec Anny Catheriny (ur. 1671), żony pastora kościoła św. Jana Johanna Straussa i Johanna Gottlieba (4 I 1670 Gdańsk – 11 VII 1698 Gdańsk), teologa, historyka kościoła, po ukończonych tytułem magistra studiach na uniwersytetach w Rostocku (1692) i w Gryfii (Greifswald), od 1694 docenta w Rostoku, od 1696 profesora greki i bibliotekarza w gdańskim Gimnazjum Akademickim, doktoryzowanego z teologii w 1697 w Rostoku, autora prac zwłaszcza o Marcinie Lutrze (między innymi D. Lutherum ut martyrem confessori contradistinctum: in persecutionibus gravissimis, ob liberam evangelicae veritatis confessionem & defensionem fortiter perferendis, felicissimeque superandis, illustrem, ex antiquiori pariter ac recentiori historia ecclesiastica...., Rostochii 1693).
Do 1945 na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, nad drzwiami do zakrystii, wisiał jego portret z 1687, autorstwa Andreasa Stecha i z inskrypcją Johanna Petera Titiusa, zaś w dużej zakrystii znajdował się miedzioryt Eliasa Hainzelmanna (1640–1693), sporządzony według tego obrazu. Oba przedstawienia zaginęły.
