KWIATKOWSKI JAN, wydawca, działacz gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
JAN KWIATKOWSKI (27 XII 1869 Poznań – 24 XI 1941 Łódź), drukarz, wydawca. Syn Tomasza i Teresy z domu Jaruszowskiej. Po szkole podstawowej uczył się w Poznaniu przez trzy lata zawodu drukarza w "Dzienniku Poznańskim" i w wydawnictwie "Orędownik". Od 1890 pracował w Zakładach Wydawniczych Karola Miarki w Mikołowie na Śląsku, zdobywając kwalifikacje do pracy edytorskiej. Redaktor i kierownik działu wydawniczego tych Zakładów specjalizujących się w popularnych edycjach literatury pięknej dla mieszkańców Śląska. Od 1911 był kierownikiem filii Zakładów Wydawniczych w Raciborzu.
W lutym 1913 za 18.000 marek nabył w Gdańsku „Gazetę Gdańską” wraz z drukarnią przy Vorstädtischer Graben 49 (ul. Podwale Przedmiejskie), do Gdańska sprowadził się z rodziną 1 kwietnia tego roku. „Gazetę Gdańską” wydawał od 3 IV 1913 do czasu chwilowego zamknięcia jej przez gdańskie władze wojskowe 3 VIII 1914. Aresztowany, po pewnym czasie zwolniony, odzyskał też prawo druku „Gazety”, którą wydawał do 1920 (mimo zniszczenia 17 XII 1918 przez niemieckie bojówki lokalu). Podczas I wojny światowej drukarnia była jednym z ośrodków życia kulturalnego Polonii gdańskiej. Od 1920 w drukarni na Oruni przy Stadtgebiet 12 (Trakt Św. Wojciecha 57) ( drukarstwo i drukarnie) drukował polskie czasopisma, gazety, druki okolicznościowe i broszury.
Od 7 I 1914 prezes Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Gdańsku. Po I wojnie światowej aktywny członek wielu polskich organizacji kulturalnych, oświatowych i sportowych w Gdańsku. Był jednym z organizatorów i zasiadał w Zarządzie Podkomisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Gdańsku, wraz z Józefem Czyżewskim założył 8 IV 1919 Polskie Stronnictwo Ludowe na Pomorzu, od 14 XII 1919 był radnym miasta Gdańska, był współzałożycielem Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki.
Po 1933 wycofał się z życia publicznego. Opuścił Gdańsk i zamieszkał w zakupionej willi w Gdyni-Orłowie, skąd wysiedlony został przez Niemców jesienią 1939 do Łodzi. Wydał wspomnienia Polski Gdańsk w okresie przełomowym (1935–1937).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1931), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1931), honorową odznaka Więźniów Ideowych. Od 29 IV 1896 żonaty był z Małgorzatą z domu Kudzielka, ojciec Magdaleny (po mężu Wiloch), Amelii, Małgorzaty i Leona (zm. tragicznie 1915).
Bibliografia:
Bukowski Andrzej, Kwiatkowski Jan, w: Polski Słownik Biograficzny, 16, 1971, s. 354.
Romanow Andrzej, Jan Kwiatkowski, w: Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku, Gdańsk 1974, s. 122-133.
Romanow Andrzej, Kwiatkowski Jan, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1994, s. 554-555.
