HECKER CHRISTOPH, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTOPH HECKER (1708 Gdańsk – 9 X 1784 Gdańsk), złotnik. Od 1748 roku zatrudniony jako czeladnik w pracowni Johanna Gottfrieda Schlaubitza, u którego także wykonał pracę mistrzowską w 1751 roku. Prawa miejskie otrzymał w 1752. Funkcję starszego cechu złotników pełnił w latach 1773 i 1777. Po jego śmierci wdowa Algunda Constantina prowadziła warsztat jeszcze w roku 1787. Ojciec Johanna Carla, którego zapisał na naukę w 1761 i który kontynuował zawód ojca.
Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem: HECK/ER, a jako probierz cechowy – znaku z inicjałem H w polu o skomplikowanym obrysie. Zachowały się pojedyncze przykłady zastawy stołowej jego autorstwa – talerz (Zamek Królewski na Wawelu) – oraz kilka sreber sakralnych: kielich i cyborium ( Muzeum Narodowe w Gdańsku, Zieluń), monstrancje (Płock, Zaręby Kościelne, Żuromin), taca z ampułkami (dawniej Lubieszewo) i para świeczników (Łęgowo).
Zob. też złotnictwo.
