BIBLIOTEKA GDAŃSKA
< Poprzednie | Następne > |
„BIBLIOTEKA GDAŃSKA”, program wydawniczy Fundacji Gdańskiej mający na celu uporządkowanie, zgromadzenie i upowszechnienie w ramach jednolitej formy edytorskiej tekstów ważnych dla Gdańska i Pomorza Gdańskiego. Zainicjowany w 2005 przez prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza z inspiracji Anny Czekanowicz i Stanisława Rośka. Tomy cyklu trafiają do bibliotek miejskich, szkolnych, uniwersyteckich Gdańska i Pomorza, do polskich placówek kulturalnych za granicą.
Wydawane książki podzielono na cztery serie: „Literatura”, „Sztuka”, „Historia” oraz „Idee”. W skład Rady Redakcyjnej zaproszono Józefa Bachórza, Małgorzatę Czermińską, Edmunda Kotarskiego, Jolantę Maćkiewicz, Romana Wapińskiego, prezydent miasta Gdańska, marszałek województwa pomorskiego. Opracowanie graficzne edycji powierzono Januszowi Górskiemu. W serii „Literatura” publikowano Gdańsk w literaturze. Bibliografia od roku 997 do dzisiaj, ukazały się tomy: Około 998 – 1600 (t. 1, pod redakcją Zofii Tylewskiej-Ostrowskiej, 2009), 1945–1979 (t. 5, pod redakcją Leszka Rybickiego, 2007), 1980–1989 (t. 6, pod redakcją Leszka Rybickiego, 2010). Seria zawiera opis utworów polskich i zagranicznych poświęconych miastu, obejmuje dzieła literackie, historyczne, geograficzne, kroniki, mowy okolicznościowe, pamiętniki, relacje z podróży, eseje, reportaże, wspomnienia. Każdy wpis uzupełniono informacjami dotyczącymi treści utworu, problematyki, czasu akcji, postaci. Kolejnym wydawnictwem bibliograficznym serii jest Muzeum czarnej sztuki. Katalog inkunabułów Biblioteki Gdańskiej PAN Beaty Gryzio (2012). W ramach serii ukazały się także: Tryptyk wileński Zbigniewa Żakiewicza (2005; nagroda dla Najpiękniejszej Książki Roku 2005, przyznana przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek), Blaszany bębenek Güntera Grassa (2006), Kawalerowie Virtuti Kazimierza Radowicza (2007), Kod Heweliusza Barbary Szczepuły (2007) Panienka z okienka Deotymy (2007), Gdańskie wspomnienia młodości Johanny Schopenhauer (2010), matki filozofa Arthura Schopenhauera. Na wyróżnienie zasługuje dzieło Jana Kanapariusza Świętego Wojciecha żywot pierwszy (2009; żywoty św. Wojciecha), napisany w 997 lub 998 na potrzeby kanonizacji biskupa praskiego Wojciecha. Autor jako pierwszy w formie pisanej użył nazwy grodu Gyddanyzc. współpraca