JEŻ PIOTR, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
| < Poprzednie | Następne > |
PIOTR JEŻ (9 X 1900 Słupia koło Kępna, Wielkopolska – 1940 Katyń), nauczyciel. Syn Karola i Petroneli z Flundrów. W 1919 roku zdał maturę w gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim, w latach 1919–1920 w wojsku (porucznik rezerwy), w 1924 ukończył fizykę na uniwersytecie w Poznaniu, tamże asystent i nauczyciel w gimnazjum, od 1926 doktor.
Od 1 VIII 1926 nauczyciel fizyki i matematyki w gdańskim Gimnazjum Polskim. W latach 1934–1935 redagował „Straż Gdańską”, zamieszczał artykuły w „Gazecie Morskiej” i „Froncie Zachodnim”. Zaangażowany w działalność w polskich organizacjach w II Wolnym Mieście Gdańsku (między innymi członek zarządu Gminy Polskiej Związku Polaków), zwłaszcza w oświacie pozaszkolnej i przysposobieniu wojskowym, dążył do konsolidacji gdańskiej Polonii. W 1938 roku powołany na wizytatora szkół w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, przeniósł się do Warszawy.
Od 1925 żonaty z Kazimierą Jeż, miał syna Macieja. Odznaczony Krzyżem Obrony Lwowa i Złotym Krzyżem Zasługi.
