ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE ZRZESZENIE PRACY

< Poprzednie

Następne >

Prezes Antoni Lendzion (z lewej) i I wiceprezes Ignacy Kurzyński

Znaczek potwierdzający opłacenie składki członkowskiej w ZZPZP

Prezes Zarząd Oddziału Młodzieży Paweł Siatkowski

Zarząd Oddziału Młodzieży, siedzą od lewej: wiceprezes Bronisław Piórkowski, prezeska Anna Kalinowska, prezes Paweł Siatkowski, wiceprezeska Jadwiga Blokówna, sekretarz Marian Potrykus; stoją od lewej ławnicy: Leon Lietke, Anna Garnecka, Alfons Ozimowski, Jan Zielke

ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE ZRZESZENIE PRACY. Powstało 25 VI 1937 w wyniku połączenia Zjednoczenia Zawodowego Polskiego i Polskiego Zrzeszenia Pracy. Było to następstwem powstania 23 V 1937 Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. Akt konsolidacji podpisano 15 I 1939 w Domu Polskim, 21 stycznia w sali kościoła Chrystusa Króla odbyło się pierwsze walne zgromadzenie, na którym uchwalono statut i wybrano władze, a 22 stycznia miał miejsce uroczysty zjazd delegatów. Prezesem został Antoni Lendzion, I wiceprezesem – Ignacy Kurzyński, II wiceprezesem – Augustyn Perschon, sekretarzem – Paweł Szarmach, zastępcą sekretarza – Leon Block, skarbnikiem – Teodor Maliszewski, członkami zarządu – Władysław Ciżewski, Brunon Garnetzki vel Garnecki oraz Jan Lewalski. Do komisji rewizyjnej weszli: Rudolf Cymorek, Filip, Grot, Jakubowski, Jan Klimek, Literski, Łukowski, Aleksander Siatkowski, Szulc, Mielcarek, Narloch, Krzyżyński, Wasilke, Willam oraz Wojciech Zwarra. Jednocześnie delegaci zwrócili się z apelem do wszystkich polskich przedsiębiorstw, aby zatrudniały przede wszystkim polskich pracowników, co miało osłabiać wywieraną przez Niemców presję, aby Polacy w Gdańsku wstępowali do nazistowskiego Arbeitsfrontu. Ponadto domagano się zatrudnienia w Stoczni Gdańskiej i zakładach na Przeróbce większej liczby przodowników i mistrzów, jak również wysunięto postulat wydawania Polakom przez urząd pośrednictwa pracy kart portowych. Przy Zjednoczeniu funkcjonował Oddział Młodzieży pod przewodnictwem Pawła Siatkowskiego i Anny Kalinowskiej.

Decyzji o konsolidacji ZZP i PZP nie uznała grupa działaczy pod przewodnictwem Konrada Sojeckiego i Franciszka Olszewskiego, za co zostali obaj 8 IX 1938 wydaleni z szeregów ZZPZP. W uzasadnieniu podano, że działali na szkodę ZZPZP, świadomie utrudniali konsolidację zawodową oraz prowadzili działalność na szkodę całego społeczeństwa polskiego w Gdańsku. Podjęta przez nich próba utworzenia nowej organizacji związkowej zakończyła się niepowodzeniem. MA MAD

Bibliografia:
„Gazeta Gdańska” nr 206 z 10-11 IX 1938, nr 20 z 24 I 1939, nr 23 z 27 I 1939.
Dzieje Zjednoczenia Zawodowego Polskiego 1889–1939, b.m. 1939, s. 387–392.
Stępniak Henryk, Ludność polska w Wolnym Mieście Gdańsku (1920–1939), Gdańsk 1991.