BUND DER DANZIGER
| < Poprzednie | Następne > |
BUND DER DANZIGER (Związek Gdańszczan), założony w marcu 1946, z siedzibą w Lubece, organizacja Niemców z terytorium byłego II Wolnego Miasta Gdańska (WMG), którzy znaleźli się w zachodnich strefach okupacyjnych Niemiec. Po chwilowym zakazie działania, w 1948 zarejestrowany przez władze okupacyjne.
W 1962 liczył 67 000 członków, pod koniec lat 90. XX wieku jeszcze około 20 000. Celem organizacji była reprezentacja wszystkich byłych gdańszczan wobec władz, pielęgnowanie gdańskiego dziedzictwa kulturowego oraz lokalnej pamięci, m.in. przez coroczne spotkania w Tag der Danziger (Dzień Gdańszczan). Wchodząc w skład ogólnoniemieckiego Związku Wypędzonych, pozostawał w dwuznacznej sytuacji, skoro Związek Wypędzonych domagał się restytucji Niemiec w granicach z 1937, czyli bez Gdańska. Stało się to powodem podjętych przez Związek Gdańszczan starań o restytucję II WMG, na ten temat powstało dużo broszur, a nawet ekspertyz prawnych.
Od 1948 Związek wydaje czasopismo „Unser Danzig” (w 2009 połączone z organem prasowym ziomkostwa Prus Zachodnich). Powiązane ze Związkiem są m.in. Rat der Danziger (Rada Gdańszczan), który uważa się za następcę Volkstagu na wygnaniu, Vertretung der Freien Stadt Danzig jako przedstawicielstwo Senatu II WMG oraz istniejące od 1981 Museum Haus Hansestadt Danzig w Lubece ( Muzeum Hanzeatyckiego Domu Gdańskiego).
Pierwszym przewodniczącym był Rudolf Könnemann; w 1977 zastąpił go Helmut Roick, w 2002 Werner Hewelt, od 2009 Dieter Teubler, od 2011 Heiko Körnich, od 18 X 2015 Roswitha Möller. Od połowy lat 90. XX wieku Związek nawiązał kontakt z polskimi władzami Gdańska. Wobec drastycznego spadku liczby członków w 2009 debatowano nawet nad możliwością jego rozwiązania. Niezależnie od Związku działa kilka marginalnych organizacji uważających się za prawowitych reprezentantów II WMG „na wygnaniu” (Danzig Committee; Free State of Danzig, Government-in-Exile).
