STEIMMIG CARL EDUARD GEORG, przedsiębiorca, radny
| < Poprzednie | Następne > |
CARL EDUARD GEORG STEIMMIG (26 V 1814 Gdańsk – 4 XII 1873 Berlin), przedsiębiorca, radny Gdańska. Syn Georga Carla Philippa (około 1785 – 21 VI 1831 Gdańsk), właściciela firmy handlowej „G.P.Steimmig”, w 1831 z siedzibą przy Brotbänkengasse 691 (ul. Chlebnicka 24), w 1826 członka Korporacji Kupców Gdańskich, od 1818 żonatego z Heleną Henriettą Schönick (1789–1867). Brat Franza Rudolfa oraz Laury Johanny (31 XII 1819 Gdańsk – 17 X 1895 Sopot), Emilii Mathildy (11 V 1822 Gdańsk – 19 IX 1899 Sopot) i Franciski Louisy Friederiki (19 IV 1828 Gdańsk – 19 VII 1898 Sopot) (wszystkie pozostały pannami).
W 1841 założył przy Weidengasse 34 (ul. Łąkowa) odlewnię i wytwórnię maszyn rolniczych ( przedsiębiorstwa i zakłady przemysłowe). 1 X 1849 wspólnikiem firmy został Hermann August Laubmeyer, przyjęła nazwę „Carl Steimmig & Co”. Następnie rozbudowywana do dużej fabryki wyrobów metalowych. Produkowano w niej urządzenia do tartaków, młynów, browarów, gorzelni, rafinerii cukru, maszyn rolniczych. W latach 1859-1864 członek Rady Miejskiej, w 1846 Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Mieszkał przy Neugarten 17 (ul. Nowe Ogrody). Zmarł na apopleksję w czasie podróży, pochowany 8 XII 1873 na cmentarzu Zbawiciela. Firmę „Carl Steimmig & Co” przejął jego brat, Franz Rudolf.
W sierpniu 1843 w kościele św. Barbary zawarł związek małżeński z Sophią Amalią (20 VII 1821 Królewiec – 15 IX 1903 Sopot), córką kupca Gustava Schnella. Ojciec Sofii (28 XII 1855 Gdańsk – 8 I 1945 Sopot), która pozostała panną, oraz Paula Hermana Rudolfa (25 IX 1847 Gdańsk – 3 II 1931 Sopot), od 1890 właściciela zakładów metalowych (maszyn i urządzeń żelaznych i stalowych) „C.Steimmig und Co. Eisen und Maschinen Fabrik” przy Weidengasse 33/34, potem 43 (ul. Łąkowa). Około 1900 zbankrutował, po likwidacji fabryki jej teren przejęty przez nowych inwestorów, którzy podzielili go na działki budowlane, wytyczając jednocześnie nowe ulice: Kolkowgasse (ul. Królikarnia), Hirschgasse (ul. Sempołowskiej) i Straussgasse (ul. Chłodna), przy których do 1905 powstały domy czynszowe. Po bankructwie był długoletnim rzeczoznawcą w zakresie kotłów parowych, członkiem loży masońskiej „Eugenia” ( wolnomularstwo), w 1895–1900 jej mistrzem, następnie dożywotnim mistrza honorowym. Mieszkał przy Neugarten 17 (ul. Nowe Ogrody), w 1907 przy ul. Langgasse 57/58 (ul. Długa), potem w Sopocie. Zmarł nagle z powodu wylewu krwi do mózgu. Od 31 VIII 1876 żonaty był z Anną Margarettą (ur. 9 II 1852 Preussische Eylau (ob. Bagrationowsk, Rosja), córką rentiera Christiana Gustava Gutzlaffa, zamieszkałego przy Nowych Ogrodach 20.
