DWÓR POPIELNY
| < Poprzednie | Następne > |
DWÓR POPIELNY (1494 Aschhof), miejsce składowania i urzędowego sprawdzania przez brakarzy jakości i wagi produktów pochodzenia leśnego, takich jak potaż czy wajdaż, niezbędnych między innymi do produkcji szkła, mydła, do bielenia i farbowania tkanin, odgrywających istotną rolę w gdańskim handlu, a także lepiku. Pierwsze wzmianki o pracujących tu brakarzach pochodzą z 1428 (brakarze lepiku) i 1434 (brakarze popiołu), choć bez wątpienia dwór funkcjonował już od połowy XIV wieku.
Pierwotnie był zlokalizowany na cyplu północnej części Wyspy Spichrzów, naprzeciwko Żurawia, przy łączącym się z Motławą zastoisku (łasze) Bersen (Brensa, na wysokości obecnej ul. Angielska Grobla), przekopanym później w Nową Motławę. 4 II 1494 podpalony przez Hansa Brigera i kompanów, spłonął doszczętnie wraz z położonym obok Dworem Smolnym (zob. tam szczegóły). Po pożarze został ze względów bezpieczeństwa przeniesiony na południowy kraniec Wyspy Spichrzów (za obecną ul. Toruńską), w jej południowo-zachodni narożnik, z dala od zabudowy miejskiej, na północ od również przeniesionego w to miejsce Dworu Smolnego.
Był to duży, zabudowany z czterech stron plac. Nadzór nad dworem sprawował pisarz Dworu Popielnego oraz kilku tak zwanych kapitanów (urzędników). Od strony Motławy został wyposażony w dwa pomosty: niższy, do rozładunku statków wiślanych, i wyższy, do załadunku statków morskich. W 1643 wybudowano Most Popielny (Aschbrücke), prowadzący na Stare Przedmieście ( Lastadia).
W połowie XIX wieku, po zasypaniu Kanału Smolnego i fragmentu Motławy, na terenie po Dworze Popielnym i po sąsiednim Dworze Smolnym wybudowano kolejowy Dworzec Brama Nizinna (otwarty w 1852) i pierwszą gdańską gazownię (czynną od 1853).
