DU GRAIN JEAN JEREMIAS, kompozytor, organista
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę DU GRAIN JEAN JEREMIAS na DU GRAIN JEAN JEREMIAS, kompozytor, organista) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Jean_Jeremias_du_Grain.jpg|thumb|Jean Jeremias du Grain, kantata ''Hertzlich lieb hab ich dich, o Herr'' (fragment)]] | [[File:Jean_Jeremias_du_Grain.jpg|thumb|Jean Jeremias du Grain, kantata ''Hertzlich lieb hab ich dich, o Herr'' (fragment)]] | ||
| − | '''JEAN''' (Johann) '''JEREMIAS DU GRAIN''' (Dügrain, Dugren, de Grain) (zm. 14 I 1756 Gdańsk), kompozytor, klawesynista, organista, prawdopodobnie potomek francuskich hugenotów. Muzyki uczył się u Georga Philippa Telemanna w Hamburgu, następnie działał w Elblągu jako muzyk. W 1737 | + | '''JEAN''' (Johann) '''JEREMIAS DU GRAIN''' (Dügrain, Dugren, de Grain) (zm. 14 I 1756 Gdańsk), kompozytor, klawesynista, organista, prawdopodobnie potomek francuskich hugenotów. Muzyki uczył się u Georga Philippa Telemanna w Hamburgu, następnie działał w Elblągu jako muzyk. W 1737 napisał recytatywy do uroczystej [[KANTATA | kantaty]] skomponowanej z okazji 500-lecia miasta przez bawiącego krótko w Elblągu Georga Friedricha Händla. W 1739 osiadł w Gdańsku; od roku 1747 organista [[KOŚCIÓŁ ŚW. ELŻBIETY | kościoła św. Elżbiety]]. W 1740 dał pierwszy w Gdańsku publiczny koncert w wykonaniu chóru i orkiestry. Organizował koncerty, w których występował jako dyrygent i klawesynista. Wykonywał między innymi kompozycje Telemanna i własne. Komponował oratoria, kantaty, utwory klawesynowe i inne. Zmarł w trakcie koncertu w [[DOM ANGIELSKI | Domu Angielskim]]; pochowany 19 stycznia w kościele św. Elżbiety.<br/><br/> |
Był dwukrotnie żonaty. 6 XII 1731 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele św. Barbary]] poślubił Dorotheę Wollmann (zm. przed 1750), córkę Johanna Christopha, do 1704 kantora kościoła św. Anny w Elblągu, następnie nauczyciela w szkole dla ubogich chłopców, tzw. Freischule ([[SZKOLNICTWO | Szkolnictwo. Do końca XVIII wieku]]) przy Schwalbengasse (ul. Jaskółcza) na [[DOLNE MIASTO | Dolnym Mieście]]. Doczekał się trzech synów: Johannesa Jeremiasa (ochrzczony 31 VII 1732 Elbląg – przed 1750), Christiana Gottfrieda (ochrzczony 23 I 1738 Elbląg – przed 1750) i Carla Ludwiga (ochrzczony 21 VIII 1734 Elbląg – przed 1771). Carl Ludwig poślubił Louisę Renatę Wichgang (1735 – pochowana 11 XI 1771 Gdańsk), z którą miał dwóch synów: Friedricha Augusta Xaveriusa (ochrzczony 14 IX 1760 Gdańsk), w 1769 ucznia w klasie quinta [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], i Carla Gustava Ferdinanda (ochrzczony 5 VI 1763 Gdańsk – po 1781), w 1769 zapisanego do klasy quinta Gimnazjum Akademickiego, w 1780 huzara w pułku huzarów pod dowództwem Matthiasa Ludwiga von Lossowa (później: Pułk Czarnych Huzarów (Regiment Schwarze Husaren)).<br/><br/> | Był dwukrotnie żonaty. 6 XII 1731 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele św. Barbary]] poślubił Dorotheę Wollmann (zm. przed 1750), córkę Johanna Christopha, do 1704 kantora kościoła św. Anny w Elblągu, następnie nauczyciela w szkole dla ubogich chłopców, tzw. Freischule ([[SZKOLNICTWO | Szkolnictwo. Do końca XVIII wieku]]) przy Schwalbengasse (ul. Jaskółcza) na [[DOLNE MIASTO | Dolnym Mieście]]. Doczekał się trzech synów: Johannesa Jeremiasa (ochrzczony 31 VII 1732 Elbląg – przed 1750), Christiana Gottfrieda (ochrzczony 23 I 1738 Elbląg – przed 1750) i Carla Ludwiga (ochrzczony 21 VIII 1734 Elbląg – przed 1771). Carl Ludwig poślubił Louisę Renatę Wichgang (1735 – pochowana 11 XI 1771 Gdańsk), z którą miał dwóch synów: Friedricha Augusta Xaveriusa (ochrzczony 14 IX 1760 Gdańsk), w 1769 ucznia w klasie quinta [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], i Carla Gustava Ferdinanda (ochrzczony 5 VI 1763 Gdańsk – po 1781), w 1769 zapisanego do klasy quinta Gimnazjum Akademickiego, w 1780 huzara w pułku huzarów pod dowództwem Matthiasa Ludwiga von Lossowa (później: Pułk Czarnych Huzarów (Regiment Schwarze Husaren)).<br/><br/> | ||
Drugie małżeństwo zawarł w 1750 z panną Adelgundą Euphrosiną Löllhöffel (pochowana 23 IV 1756 Gdańsk). Syn Peter Philipp (ochrzczony 9 IX 1751 Gdańsk – po 1780), 5 V 1773 uznany za pełnoletniego, wyjechał do USA; 14 VI 1780 w Filadelfii na posiedzeniu Kongresu Kontynentalnego odczytano petycję podpisaną przez niego oraz inne osoby i postanowiono skierować ją do admiralicji brytyjskiej. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Drugie małżeństwo zawarł w 1750 z panną Adelgundą Euphrosiną Löllhöffel (pochowana 23 IV 1756 Gdańsk). Syn Peter Philipp (ochrzczony 9 IX 1751 Gdańsk – po 1780), 5 V 1773 uznany za pełnoletniego, wyjechał do USA; 14 VI 1780 w Filadelfii na posiedzeniu Kongresu Kontynentalnego odczytano petycję podpisaną przez niego oraz inne osoby i postanowiono skierować ją do admiralicji brytyjskiej. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 16:51, 11 wrz 2022
JEAN (Johann) JEREMIAS DU GRAIN (Dügrain, Dugren, de Grain) (zm. 14 I 1756 Gdańsk), kompozytor, klawesynista, organista, prawdopodobnie potomek francuskich hugenotów. Muzyki uczył się u Georga Philippa Telemanna w Hamburgu, następnie działał w Elblągu jako muzyk. W 1737 napisał recytatywy do uroczystej kantaty skomponowanej z okazji 500-lecia miasta przez bawiącego krótko w Elblągu Georga Friedricha Händla. W 1739 osiadł w Gdańsku; od roku 1747 organista kościoła św. Elżbiety. W 1740 dał pierwszy w Gdańsku publiczny koncert w wykonaniu chóru i orkiestry. Organizował koncerty, w których występował jako dyrygent i klawesynista. Wykonywał między innymi kompozycje Telemanna i własne. Komponował oratoria, kantaty, utwory klawesynowe i inne. Zmarł w trakcie koncertu w Domu Angielskim; pochowany 19 stycznia w kościele św. Elżbiety.
Był dwukrotnie żonaty. 6 XII 1731 w kościele św. Barbary poślubił Dorotheę Wollmann (zm. przed 1750), córkę Johanna Christopha, do 1704 kantora kościoła św. Anny w Elblągu, następnie nauczyciela w szkole dla ubogich chłopców, tzw. Freischule ( Szkolnictwo. Do końca XVIII wieku) przy Schwalbengasse (ul. Jaskółcza) na Dolnym Mieście. Doczekał się trzech synów: Johannesa Jeremiasa (ochrzczony 31 VII 1732 Elbląg – przed 1750), Christiana Gottfrieda (ochrzczony 23 I 1738 Elbląg – przed 1750) i Carla Ludwiga (ochrzczony 21 VIII 1734 Elbląg – przed 1771). Carl Ludwig poślubił Louisę Renatę Wichgang (1735 – pochowana 11 XI 1771 Gdańsk), z którą miał dwóch synów: Friedricha Augusta Xaveriusa (ochrzczony 14 IX 1760 Gdańsk), w 1769 ucznia w klasie quinta Gimnazjum Akademickiego, i Carla Gustava Ferdinanda (ochrzczony 5 VI 1763 Gdańsk – po 1781), w 1769 zapisanego do klasy quinta Gimnazjum Akademickiego, w 1780 huzara w pułku huzarów pod dowództwem Matthiasa Ludwiga von Lossowa (później: Pułk Czarnych Huzarów (Regiment Schwarze Husaren)).
Drugie małżeństwo zawarł w 1750 z panną Adelgundą Euphrosiną Löllhöffel (pochowana 23 IV 1756 Gdańsk). Syn Peter Philipp (ochrzczony 9 IX 1751 Gdańsk – po 1780), 5 V 1773 uznany za pełnoletniego, wyjechał do USA; 14 VI 1780 w Filadelfii na posiedzeniu Kongresu Kontynentalnego odczytano petycję podpisaną przez niego oraz inne osoby i postanowiono skierować ją do admiralicji brytyjskiej.
Bibliografia:
Cypriani Ernst Salomon, Hilaria Evangelica, oder Theologisch-Historischer Bericht vom Andern Evangelischen Jubel-Fest..., Gotha 1719, s. 882–883.
Gerigk Herbert, Musikgeschichte der Stadt Elbing. Bis zum Ausgang der polnischen Zeit, Elbinger Jahrbuch, 1929, H. 8, s. 45.
Michalak Jerzy M., Johann Jeremias du Grain und seine Familie, w: Musica Baltica. Danzig und die Musikkultur Europas, red. Danuta Popinigis, Gdańsk 2000, s. 245–256.
Michalak Jerzy M., Johann Jeremias du Grain i jego rodzina, w: tegoż, Od Förstera do Frühlinga. Przyczynki do dziejów życia muzycznego i teatralnego dawnego Gdańska, Gdańsk 2009.
Popinigis Danuta, Długońska Barbara, Szlagowska Danuta, Woźniak Jolanta, Music Collection from Gdańsk, vol. 1, Thematic Catalogue of Music in Manuscript at the Polish Academy of Sciences Gdańsk Library, Kraków-Gdańsk 2011.
Ratkowska Alina, Koncerty klawesynowe Johanna Jeremiasa Du Graina (?-1756), w: Kontekst historyczny, budowa i wybrane zagadnienia, Warszawa 2013.
Rauschning Hermann, Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig. Von den Anfängen bis zur Auflösung der Kirchenkapellen, Danzig 1931.
